Το δέντρο του καημού

Δημιουργός: Μ.Ελμύρας

Από το: 'Τα λιανοτράγουδα της Ελμύρας'. (Εισαγωγή στο 'Φημονόη')

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το δέντρο του καημού.

Σ'ακρογιαλιά βαθύς καημός από τα στήθεια βγήκε
χαροκαμμένης κι'άκουσε το αλμυρό το κύμα,
άκουσε και πικράθηκε και μήνυσε τ'ανέμου
να τόνε πάρει σύννεφο, βροχή να τόνε ρίξει
πάνω στην μαύρη τούτη γης, στο μαύρο χώμα πάνω,
να πιούν αυτοί που σκέπασε, με μνήμες να μεθύσουν,
να πιάσουνε μετά χορό, να πιάσουν τα τραγούδια,
να λένε για τις ομορφιές, για τα καλά του κόσμου,
στην σκοτεινιά να χτίζουνε του ήλιου σκαλοπάτια,
για ν'ανεβούν την άνοιξη μαζύ με τα λουλούδια..

Κι'ο άνεμος εδάκρυσε και σύννεφο τον πήρε,
τον πήρε τον ταξείδεψε και σαν βροχή τον ρίχνει.
Ήπιε το χώμα τον καημό και φύτρωσ'ένα δέντρο,
έβγαλε φύλλα και κλωνιά και ψήλωσ'ως τ'αστέρια
κι'ερχόνταν νύχτα τα πουλια που μείναν δίχως ταίρι
κι'αυτοί που μοίρας θέρισε το φοβερό δρεπάνι
να κοιμηθούν, να ονειρευτούν, ν'ακούσουν παραμύθια,
να δούνε όνειρα παιδιών και κοριτσιών στεφάνια,
να πιούν δροσιά να δροσιστούν μα πίναν μόνο πίκρα,
γιατί'ταν δέντρο του καημού, γιατί'ταν κυπαρίσσι
κι'είχε πικρές τις ρίζες του, πικρό'χε τον καρπό του...[align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-09-2014