Η κούκλα

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλησπέρα στιχοοικογένεια !

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάποτε νόμιζα πως ήτανε παιχνίδι
Όλη η ζωή.. σαν μία κούκλα πλαστική
Που της φοράς όποιο ποθείς χρυσό στολίδι
Και της αλλάζεις ρούχα όταν θες εσύ...

Μα ξάφνου ξύπνησα μια μέρα σαν τις άλλες
Κι είδα την κούκλα να χορεύει σαν τρελή
Να βγαίνει μόνη της με φίλους για κραιπάλες
Με δίχως ρούχα και στολίδια.. ήταν γυμνή !

Θα πάω μόνη μου μου λέει όπου μ' αρέσει
Αν θες ακίνητη να κάτσεις πια εσύ
Θα τα πετάξω όλα όσα μού ‘χεις φορέσει
Και πρώτ’ απ’ όλα.. τη βολή σου τη μισή…

Λες ότι ζεις και δείχνεις πάντα μόνο εμένα
Που δεν μιλώ και στέκω ακίνητη, κουφή
Με ξεσκονίζεις.. λες και έπιασα χολέρα
Κάθε μια μέρα.. κάνοντας σαν μανιακή !

Kι ας πλαστικό μοιάζει το δέρμα μου στην όψη
Θα το ποτίσω ευτυχία και χαρά
Μα το δικό σου με τα χρόνια θα ζαρώσει
Αφού το πέταξες στου δήθεν τη φθορά...

Ποτέ ξανά μην πάρεις κούκλα για ζωή σου
Εκτός κι αν θέλεις πρόωρα να αφεθείς
Σ' όλους εκείνους που δεν ήτανε μαζί σου
Όταν ζητούσες στήριγμα να κρατηθείς...




19-9-2014

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-09-2014