Φωτηές σβησμένης μέρας

Δημιουργός: Μ.Ελμύρας

Από το: 'Διαφωνία γιά τον ήλιο κάποιου Ιούνη'.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φωτηές σβησμένης μέρας.

Πήρα στίχους να ταιριάξω,
λέξεις ψάχνοντας, με ρίμα
και ρυθμό,
νά'χει την αγάπη πρύμα
το τραγούδι που θα ρίξω
στον καιρό..

Κι'άκουγα κάποιον να κλαίει
κι'από μέσα μου να λέει
μιά φωνή :
- Βάλε πίκρα,γέληο βάλ'του,
χαρά,δάκρυ κι'απ'του βάλτου
την σιωπή!

Άγνωστος είναί..μου γνέφει,
χέρι απλώνει να το πιάσω,
λέω: - Μή!
- Μέσ'απ'του καιρού τα νέφη
βόηθα,λέει, να περάσω
την γραμμή!

Φως στα δυό του μάτια καίει,
μα τον πνίγει'νά σκοτάδι..
καταχνιά..
-Χάθηκα κι'εγώ, μου λέει,
ήταν η αγάπη χάδι
του φονηά!

-Χάθηκα και τριγυρίζω,
τα γνωστά πιά δεν γνωρίζω,
έλα δες!
Όλα αλλάξαν, όλα φύγαν,
οι π'αγάπαγα που πήγαν
Ελλάδές ;

- Φτιάξανε τ'άστρά καθρέφτη
όλους μας..και όσα ζούνε
τραγικά..
στα δυό μάτια μας,σαν πέφτει
νύχτα, να καθρεφτιστούνε
μαγικά..

- Η ζωή πάει του θανάτου
το νερό του αθανάτου..
τον κερνά..
είν'αυτός ο διαλεχτός της
έρωτας και σύντροφός της
..κι'ας πονά!

Κι'όταν όλα θά'χουν φύγει
- απ'του χρόνου το κυνήγι -
ποιός θα 'πεί,
πως οι αγάπες μας αέρας
και φωτηές σβησμένης μέρας
στην σιωπή ; ...[align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-09-2014