Το δάσος

Δημιουργός: iren

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θα Περπατήσεις αρκετά θα φτάσεις σε ένα δασός .με δέντρα ψηλά.
Τα δάκρυα θα είναι βαριά θα σκύβεις το κεφάλι. Συνειδητά!
Το σκοτάδι θα είναι γύρω σου μα εσύ δεν νιώθεις από αυτά.
Θα Περπατάς … με βήμα σταθερό,, χωρίς καρδιά..
Κάτι θα σε υποκινεί μα θα φοβάσαι να ρωτήσεις τι είναι αυτό!
Βλέπεις το φως ευθεία μακριά.. ?
Είναι ένα σπίτι ..μέσα στο δασός μέσα στα δέντρα τα αειθαλιά
Θα περπατήσεις ως εκεί,, χωρίς καθόλου να αναρωτηθείς!

Το σπίτι είναι εδώ μπροστά!
Φοβάμαι,,, να μπω μέσα,
Φοβάμαι αυτό που πρόκειται να αντικρίσω
Φοβάμαι αυτό που δεν μου είπες… αυτό που δεν μου τελείωσες..


Ανοίγω την πόρτα και μπαίνω με την ανάσα μου να κόβεται σιγά, σιγά
Το φως του κεριού το νιώθω στα μάτια μου, μου βγάζει μια ζεστασιά
μια σιγουριά.
Κάθομαι δίπλα στην φωτιά.
Μια ανθρώπινη διαφορετική γνώριμη παρουσία περνάει και κάθεται
Και με κοιτά!.
Και μου λέει ψιθυριστά!


‘’ μην με φοβάσαι
εγώ είμαι με ξέχασες κιόλας ‘’

και γελά..

‘’ κοιτά με πάλι μα άνοιξε την καρδιά σου τώρα πια .
εγώ σε κάλεσα για να έχω συντροφιά!
Εγώ σε κάλεσα μα ήταν ώρα σου να έρθεις πια!’'

Όλα μου φαίνονται τόσο σωστά..
Όλα δείχνουν αληθινά.
Μα όμως είναι όλα τόσο ξαφνικά..
Πως έγινε πες μου ..
Στεναχωριέμαι για αυτά που άφησα και είναι μακριά


Και εσύ δεν μου μιλάς μόνο μου γνέφεις το κεφάλι σαν να
Μου λες όλα θα φτιάξουν ησύχασε και ξάπλωσε δίπλα στην φωτιά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-04-2006