ξόρκιζες ίσκιους τα χαράματα

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ξόρκιζες ίσκιους τα χαράματα
κι όσες λάμψεις σκοτεινές
μα δίχως φώς στις εσοχές
πως να σε δώ κατάματα

χάρασσες με πείσμα τ'όνομά της
πάνω στους τοίχους με το νύχι
πως θα διαβάσω αν δεν μου τύχει
στο δρόμο σου να σέρνομαι διαβάτης

απο σένα ζητάω απεγνωσμένα
το νόημα της να συλλάβω
στα μάτια σου τη φλόγα της ανάβω
κρυφό μου καταφύγιο θελημένα

μονάχος μου σε σκέφτομαι συχνά
μια καθαρή αναμονή να ξεγελιέμαι
για να υπάρχεις ακέρια να κρατιέμαι
μες στου άδειου μου τα σκηνικά

κι όμως θαρρώ πως προπορεύεσαι
και με τραβάς χαμογελώντας απ'το χέρι
μου γνέφεις σαν το σπάνιο αστέρι
και βλέπω πως με ερωτεύεσαι

στα χέρια μου σε σγίγγω τώρα πια δική μου
περίμενέ με δεν θα αργήσω να ησυχάσω
τους πολυδαίδαλους μου δρόμους να ξεχάσω
ίσως ψάχνω να διαλέξω την κατάλληλη στιγμή μου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-10-2014