Δὲν μπορῶ νὰ σοῦ τὸ πῶ (στὸν Πειραιᾶ)

Δημιουργός: medo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι εἶναι ἡ ψυχὴ μία ἄβυσσος μὲ γλυκὸ νερό,
κι εἶναι ἡ ζωὴ μία ἅλυσος
σὰν ἀμίλητο νερό.

Κι εἶναι ἡ ψυχὴ μιὰ ἄβυσσος μὲ γλυκὸ νερό,
δροσερὸ στοιχειὸ σὰν ἀνάμνησι,
δὲν μπορῶ νὰ σοῦ τὸ πῷ.

Θἂρθουνε χαρὲς καὶ λύπες, μπόρες, ξαστεριές,
σὰν πουλιὰ ποὺ ἐσὺ δὲν τὰ ἄφηνες
γιὰ νὰ χτίσουνε φωλιές.

Καὶ ὅταν φτάσῃς δὰ στὸ μουράγιο κάποιο δειλινό,
κάνε τὸ καλό, μὰ τὸν Ἅγιο,
κι ἄμε ρίξτο στὸν γιαλό.

Τότε ἕν ἄσπρο περιστέρι μὲς τὸν οὐρανό,
θὰ φεγγοβολᾶ σὰν ἀστέρι,
δὲν μπορῶ νὰ σοῦ τὸ πῷ,

γιατί εἶν' ἡ ψυχὴ μιὰ ἄβυσσος μὲ γλυκὸ νερό,
γιατί εἶν' ἡ ἀγάπη ὑψικάμινος.
Δὲν μπορῶ νὰ σοῦ τὸ πῷ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-10-2014