Θαρρώ πως χάσαμε το θρόνο

Δημιουργός: leonidas.martelos, Ν. Θεοδωρόπουλος(Λεωνίδας Μαρτ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο μεταξένιο μας παλάτι
εμείς οι δυο νερό κι αλάτι
σιγά σιγά και συν τω χρόνω
θαρρώ πως χάσαμε το θρόνο

Με τόσο νέκταρ κι αμβροσία
τα βρόντηξε η αθανασία
ανεμοσκόρπισε στ' αγέρι
με ξένους κάνει νταλαβέρι
Πάνω της πέσαν σαν ακρίδες
Ίωνες άσωτοι μπεκρήδες
κι ήρθε στο φως τ' απομεινάρι
όλα χαρτί και καλαμάρι
Κλαιν τη χαμένη σου τη δόξα
πολεμιστές μ' αρχαία τόξα
κι έμεινε τ' όνειρο να τρίζει
μέχρι κι Όμηρος σε βρίζει
που 'βγαλες νέο γκομενάκι
-Ποιος; την "πηδάει" την Ιθάκη...
Πίσω σου έκλεισες την πόρτα
κι έβγαζε η γη σου άγρια χόρτα
Έγινε η πίκρα σου φουγάρο
και όλο στρίβεις το τσιγάρο...
στο μαγεμένο περιβόλι
γλυκά σε πλήγωσε το βόλι
Τα 'χασες όλα ότι είχες:
σαφράν, ρακόμελα, μαστίχες
και Καστελόριζο! και Θράκη!
και δεν κοκκίνησες λιγάκι
Άρρωστη ιδιοτροπία
κι έμειναν όλα σαν τοπία
Τίποτα τώρα δε σ' ανήκει
στο σπίτι σου πληρώνεις νοίκι

Στο μεταξένιο μας παλάτι
εσύ κι εγώ νερό κι αλάτι
σιγά σιγά και συν τω χρόνω
θαρρώ πως χάσαμε το θρόνο...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-10-2014