όσο θα φοβάσαι

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ερημιά βαρύς καημός που ο άνθρωπος δεν αντέχει
κορμί που πλάι του κορμί να του σταθεί δεν έχει
σαν δέντρο που ξεφύτρωσε στη μέση του θανάτου
κι έχει τις ρίζες του άνυδρες ξερά έχει τα κλαδιά του

κι εγώ δε ζήτησα πολλά μιαν αγκαλιά να γείρω
πονώ που είμαι μοναχός με τόσους γύρω- γύρω
που μου ‘ταξε η ζωή πολλά μα μ’ έκλεισε στο λίγο
που με έμαθαν από παιδί τον πόνο μου να κρύβω

παίρνω ανάσα και βουτώ μες στο βυθό του εντός μου
δεν είναι τίποτα γραφτό… λέω στον εαυτό μου
στην επιφάνεια αν δεν βγω, στη λάσπη αν κολλήσω
θα το παλέψω κι αν σωθώ… μα δεν γυρίζω πίσω

και ο βυθός με πόνεσε κι η λάσπη δεν μ’ αγγίζει
μονάχα μια μυστήρια φωνή μου ψιθυρίζει:
«ήθελα κάτι να σου πω και να μου το θυμάσαι
ο φόβος πάντα θα ναι εκεί όσο θα τον φοβάσαι…»

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-10-2014