μερμήγκιασμα τούτη η ταραχή

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

μερμήγκιασμα τούτη η ταραχή
της μοίρας μεγάλη μαστοριά
τρέμουν τα φυλλοκάρδια σταυρωτά
αλλάζω χίλια χρώματα
απο τα νύχια ως την κορφή

διπλή κι αφίλιωτη η τιμωρία
να σέρνομαι καταμεσής του δρόμου
χωρίς να ξέρω ακόμα τον καημό μου
αν είναι αργά γιατί δεν είναι
που γνώρισα λαθραία τη ελευθερία

τα σύνεργα μαζεύω της σιωπής
είναι ώρα πια μονάχα να θαρρεύω
να κρύβω τα παράταιρα κι άλλο να μη γυρεύω
παρά τα ομορφοπλούμιστα κανίσκια
του έρωτα και της απαντοχής

δεν τελεύει η κραυγή της αγάπης
ούτε τ'όνομα που της έδωσα τ'ωραίο
είναι ένα όνομα μοιραίο
κι αυτούσιο θαρρώ
που η καρδιά μου το φυλάει δραγάτης

πως να κλέψω να κρύψω αυτό το φώς
που σε φωτάει και σε ξεχωρίζει
δεν ξεχνώ τη φωταψία που σε σφετερίζει
το γύρισμα του χρόνου
καρτεράω και πώς

μιά μέρα πέρασεν ακόμα δίχως ίχνη
μα δεν βολεύομαι με τη σιωπή
και δεν ξεκόβω θέλω τραγούδι και ζεστό φιλί
γιατί η φωτιά είναι αναμμένη
κι ακέριο με καίει και με δείχνει

μέσα σε τέτοιο διάκοσμο πασκίζω
να σ'αγαπάω δίχως προσωπείο
στην ερημιά μου λέω αντίο
κλείνω τα μάτια μου
και κάτι έστω ελάχιστο ελπίζω

κάτι ελάχιστο που δε χωράει αναβολή
που σε λίγο γίνεται μέθη και με ζώνει
και το σκοτάδι μου αραιώνει
ένα αστέρι που σπιθίζει
μια σιγανή αγαπημένη μουσική

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-10-2014