Ωδή εις την κυπάρισσον

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Το κάτωθι άσμα, αυτοπροσδιορίζεται ως .. Αρχοντορεμπέτικον...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σταλάζοντας ρητίνη σου, ψηλό μου κυπαρίσσι,
σε στίχους μου λαθρόβιους, που πάσχουν από φθίση,
ολότελα γιατρεύονται, τα σπήλαιά τους κλείνουν,
ευδαίμονες εξέρχονται και πανηγύρι στήνουν..


Γίνονται ακμαίοι στίχοι,
μερακλήδες και ωραίοι,
που ως fan ..ρητινολείχοι,
είναι και πιο ρωμαλέοι..


Οι στίχοι που σιτίζονται με διάλυμα ρητίνης,
ως ήλεκτρα σπιθίζουνε, εντός της χρονοδίνης,
ερίζουν δε για πάρτη τους, πολύ οι τροβαδούροι,
μα 'γω την μελοποίηση, την θέλω με σαντούρι..


Ένεκα που είναι στίχοι,
μερακλήδες, ρωμαλέοι,
και ως fan ..ρητινολείχοι,
προσδοκούν σπουδαία κλέη..


Οι ιαθέντες στίχοι μου, που γίναν κεχριμπάρια,
ανάγκη πια δεν έχουνε, να κρύβονται στ' αμπάρια
λαμπρού μυαλού, που κάτοχος αυτού, εγώ τυγχάνω,
εγώ, που βρήκα μέθοδο, τους στίχους μου να γιάνω...


και να καταστούνε στίχοι,
μερακλήδες και ωραίοι,
που ως fan ..ρητινολείχοι
προσδοκούν σπουδαία κλέη...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-10-2014