παράκληση

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Να μου μιλάς πονετικά
να με καταλαβαίνεις
να με μεταλαβαίνεις
το αθάνατο νερό
είναι αρκετές δυο λέξεις σου,
ένα σου γέλιο μόνο
γυαλιά να σπάσει ο χρόνος
και θρύψαλα ο καιρός


Να με κοιτάς κατάματα
και να μου λες αλήθεια
γιατί από παραμύθια
έχω χορτάσει πια
κι όπως βαδίζω θαρρετά
προς την Αχερουσία
το μόνο που έχει αξία
είναι να μ’ αγαπάς


να μ’ ακουμπάς προσεκτικά
σώμα έχω που παλιώνει
το λύγισε στο αμόνι
του χρόνου η φωτιά
και δεν μπορώ να το δεχτώ
γιατί η καρδιά μου νιώθει
πως ζει στην πρώτη νιότη
κι έχει όνειρα πολλά


να μ’ αγαπάς σαν παναγιά,
να με πονάς σαν μάνα
στου κόσμου την αλάνα
είμαι κι εγώ παιδί
μια πεταλούδα έχω η ψυχή
που φως αναζητώντας
καίει τα φτερά πετώντας
στη φλόγα απ’ το κερί

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-10-2014