Στερνό όνειρο

Δημιουργός: Μ.Ελμύρας

Από το : ΄Διαφωνία για τον ήλιο κάποιου Ιούνη'.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στερνό όνειρο.

Καθώς σε λευκό τον τυλίγαν σεντόνι,
αναρωτιόταν στ'όνειρο πότε τους είχε συναντήσει.
Σίγουρα όχι'κείνο το πρωινό του Ιούλη που.αιμάσσουσα,
εφτά της νύχτας ξεκλείδωσε καστρόπορτες η Ελένη,
και , χαϊδεύοντάς του στοργικά το μάγουλο,
στην άλλη τον απόθεσε θάλασσα..
Ούτε ήσαν αυτοί πνιγμένοι σύντροφοι του 'Καλή ελπίδα'
ή άλλοι ,δρόμων νυχτερινών γειτονιών κακόφημων
στα σύνορα των νερών ή ναύτες αντιπλεόντων σ'οργισμένο ωκεανό,
που, μέσ'την αντάρα, τού'χαν ευχηθεί με τον οπτικό 'καλό ταξείδι'..

Μετά άκουσε μακρυνές φωνές και γέληα κοριτσιών
και ,κοντά, κάποιον που μ'αναφυλλητά επαναλάμβανε:
-Ξανά θ'αγαπηθούμε! ξανά!
κι'ένοιωσε γαλήνη βροχής καθάρσιας να τον μουσκεύει,
σαν πρωτοβρόχι πρώτης πατρίδας..

Μέχρις να ολοκληρωθεί η γνωστή διαδικασία,
μπαινόβγαινε σ'όνειρα και διηγήσεις
και σε μιάν άλλη ,παράξενη διάσταση,
προσπαθώντας να διαρρήξει το δίχτυ της αγάπης κάποιων
που κλαίγανε λέγοντας:- Που πας; ή -Μείνε λίγο..ακόμα λίγο! ,
λες και μπορεί στο λίγο να χωρέσει το αιώνιο!

Ύστερα στ'όνειρο αποκοιμήθηκε και δεν ένοιωθε πιά την βροχή..
ούτε άκουγε τον ρυθμικό ήχο των κουπιών των Φαιάκων..


[align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-10-2014