Καράνου του αρίου βραχμάνος κλέος άφθιτον

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Καράνου του αρίου βραχμάνος κλέος άφθιτον</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Καράνου του αρίου βραχμάνος κλέος άφθιτον</b><p>Δημιουργός: anuya, <i>Diogenees</i><p><i> στο πιό αγαπημένομου μέτρο, 16σύλλαβο ομηρικό. Αυτό το ποίημα με γοήτευσε τόσο που το ξαναδιάβαζα επι ώρες.</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>[align=center][B][font=Palatino Linotype][color=navy]με τους Ινδούς δεν μπορείς ώ Αλέξανδρε να πολεμήσεις<br />
με αίμα καϊνίτικο προικισμένο απ’ το πνεύμα του φθόνου<br />
στην αδικία με πρωτεία στη μνησικακία στην κατάρα<br />
αλλα επειδή εξετιμήσατε του άριου την αγιοσύνη<br />
τον πεινασμένο βραχμάνα χορτάσατε εξορισμένο<br />
στην ερημιά απο του Κάιν τα παιδιά τους λάτρεις του Σιβα<br />
θα πολεμήσω μαζίσας να φτάσουμε ώς που μπορούμε<br />
όσο μας δώσει τη νίκη η οργή του υπέρτατου Wí,s,nu<br />
έτσι είπε και συνετάξατο στη στρατιά του Αλεξάνδρου<br />
δόξα Καράνου του ἁγίου και σοφοῦ κλέος άφθιτον άξιον<br />
όταν τη δύναμητου ένιωσε πως τον εγκαταλείπει<br />
να του ετοιμάσουν παράγγειλε απο σταυρωτά ξερά ξύλα<br />
μιά όσο το μπόιτου πυρά θυσία να προσφέρει το σώμα<br />
μάταια να τον μεταπείσει ο Αλέξανδρος προσπαθούσε<br />
τον διογέννητο Αλέξανδρο σάν τους κιοτήδες κλινήρη<br />
φέρνει η κατάρα του Κάιν με ντροπή απο ανίατες ασθένειες<br />
μα ο Κάρανος κατα νόμον παλληκαρίσια ανελήφθη<br />
για να ξανάρθει στη γή να ζεί με λευκότερο σώμα<br />
με ένα φορείον έχονταςτον ψηλά στην πυρά τον φέρναν<br />
σανσκριτικά αυτός καθώς τις ιερές ωδές εκφωνούσε<br />
στήσαν ωραία τα ξύλα και ο Κάρανος κάθισε επάνω<br />
και όλη η στρατιά είδε τον Κάρανο ζωντανός πώς καιγόταν<br />
δίχως να κινηθεί δίχως βλέφαρο να τρεμοπαίξει[/align][/B]<br />
<br />
Πολιτιστικά και εγκυκλοπαιδικά στοιχεία:<br />
*κλέος άφθιτον (=δόξα άφθαρτη) είναι μία στερεότυπη έκφραση στην ελληνική επική ποίηση, της οποίας έκφρασης το ακριβώς αντίστοιχο βρίσκεται και στα σανσκριτικά ώς shrawah ak,sitam, πράγμα που δείχνει οτι η έκφραση υπήρχε ήδη στην ΠρωτοΙνδοΕυρωπαϊκή ποίηση ώς «kléwos ńghdhitom» (ή να το γράψω «kléwos Ν΄ΓΔΙΤΟΜ» σάν νεοελληνικά, το Ν χρησιμοποιούμενο τότε και ώς φωνήεν, αργότερα τράπηκε σε α).<br />
<br />
*έχω πλειστάκις γράψει για τη χώρα «Ναΐδ» ή «Nod» (=Ινδία) στην οποία κατέφυγε η φυλή του Κάιν ύστερα απο το έγκλημα που διέπραξε, και έκτοτε έχουν το σημάδι του Κάιν στο μέτωπο και λατρεύουν τον Σιβα που είναι το συνηθέστερο ινδικό όνομα του οξαποδώ.<br />
<br />
*Η Ινδία εποικίσθηκε 4 φορές: πρώτα απο τους Δραυίδες, δεύτερα απο τη φυλή του Κάιν, τρίτα απο τουρκικές φυλές (στις οποίες κυρίως οφείλονται όλοι οι αρχαίοι πολιτισμοί), και τέταρτα απο τους ΙνδοΕυρωπαίους που ονομάζονταν στα σανσκρτικά Άριαας (Άριοι). Οι άριοι είχαν συναίσθηση οτι ήταν ευγενής φυλή σε σχέση με τους παλιότερους Ινδούς, που τους ονόμαζαν όλους shudráas. Αργότερα shudráas ονομάσθηκε η κατώτερη τάξη, των χειρωνάκτων. Ένας shudrás της κατώτερης τάξης ήταν και ο Candragupta που κατάφερε να γίνει μαχαραγιάς ενώνοντας τους διαιρεμένους τότε Ινδούς ωστε να αποκρούσουν την εισβολή των Ελλήνων. Οι Άριοι και οι υπόλοιποι Ινδοί εκτός απο τους απογόνους της φυλής του Κάιν λάτρεψαν ώς υπέρτατο Θεό τον Wí,s,nu, που δέν είναι άλλος απο τον πραγματικό Θεό.<br />
<br />
*Οι βραχμάνοι είναι η τάξη των ιερέων και σοφών, οι φορείς της γνώσης και της λατρείας. Λέγεται οτι οι πραγματικοί βραχμάνοι έχουν δύο χαρακτηριστικά: λατρεύουν τον Wí,s,nu ώς υπέρτατο Θεό, και είναι pa,n,ditaas (πολυμαθείς και μορφωμένοι).<br />
<br />
*Ο Κάρανος αναφέρεται απο άλλους Έλληνες συγγραφείς ώς Κάλανος και απο άλλους ώς Κάρανος. Κατα τη γνώμημου στα σανσκριτικά λεγόταν Karana (σημαίνει πρωταίτιος, δημιουργός, είναι θεοφορικό όνομα), δέν υπάρχει σανσκριτικό όνομα Kalana (ένας Ινδός έγραψε οτι ήταν Kalyana, που σημαίνει «έλεος», αυτό υπάρχει ώς όνομα, αλλα δέν θα έφτανε να γίνει στα ελληνικά Κάλανος ή Κάρανος). Το σανσκριτικό ρ ήταν εκείνη την εποχή κάπως διαφορετικό απο το ελληνικό, οπότε κάποιοι το πήρανε σάν λ.<br />
<br />
*συνετάξατο: μεταξύ ιερέως και αναδόχου γίνεται αυτός ο διάλογος τον οποίο κανείς δέν προσέχει: –Απετάξω τον Σατανάν; –Απεταξάμην –Συνετάξω τω Χριστω; –Συνεταξάμην –Και πιστεύεις αυτω; –Πιστεύω αυτω ως βασιλεῖ και Θεω.<br />
Αυτός ο διάλογος, εάν και εφόσον γίνεται κατανοητός, αχρηστεύει όλα τα όπλα του εχθρού.<br />
–tewo ksemiteti ano kakio? –ksemiteti. –tewo miteti ano ano gono? –miteti. –kasa karisi to meno dunamo? –korisi to ejna panto antropo ano kasa uranio.<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-10-2014</td><td valign=top></td></table><br />