Σαν μια γροθιά

Δημιουργός: ptoumassis, Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Γράφτηκε στις 22.9.1997

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γκρίζα τα νέφη,
που η νύχτα στέφει,
στην άνυδρη σιγή.
Θλίψη μεγάλη!
Στους δρόμους πάλι,
θηρία και κυνηγοί.
Παίρνεις κλωνί ελιάς,
νερό της ποταμιάς,
να κάνεις αγιασμό.
Άρχων ή βασιλιάς,
ξεχύνεσαι με μιας,
μέσα στο χαλασμό!

Στην πόρτα χτύποι
(ποιος, Θε μου, λείπει);
Δρόμο για να ’ρθεις, κόψε!
Πάλεμα γίνε,
κοντά μου μείνε,
ν’ αγαπηθούμε απόψε.
Τα λόγια που ’πες,
σ’ ασήμι κούπες,
γι’ αδερφοσύνη, τα ήπια.
Και των μαρμάρων
το αίμα, άρον-άρον,
ματώνει τ’ άσπρα ερείπια.

Μα υπάρχουν τόποι,
χιλιάδες τόποι,
όλοι σαν μια γροθιά.
Δεν είναι μόνοι
και τους ενώνει,
τούτη η ιδέα η βαθιά.
Πέφτουν τα τείχη,
όχι στην τύχη,
του μίσους, της ντροπής.
Να γίνουν ένα,
χρυσή καδένα,
οι σκλάβοι όλης της γης!

Π.Θ.Τουμάσης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-10-2014