Ο Γιάννης

Δημιουργός: Ανδρέας Ανδρέου

Ο στρατός αλλάζει τους ανθρώπους, αλλάζει τα όνειρα, μπορεί και να τα κάνει πιο δυνατά...Μπορεί όμως και να τα σκοτώνει. Ο στρατός φυλάει την πατρίδα και τις γυναίκες μας. Αφιερωμένο στο φίλο μου Αχέρωντα που του χρωστάω κάποια συναισθήματα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ακούω βήματα τρεις μήνες τώρα, ακούω βήματα
όλο κάποιος κατεβαίνει τα σκαλιά αριθμώντας,
ένα-δύο-τρία-τέσσερα, ένα-δύο-τρία-τέσσερα
δε μπαίνει φρένο στις τανάλιες που με αποσπούν.
Όσα κομβικά «ξημέρωσε» κι αν πλάσει ο νους μου
οι απουσίες σου δεν αντέχουν άλλη διαπίστωση.
Είσαι στην κατάσταση πενήντα δύο, κάτω-κάτω,
ένα από εκείνα τα άθικτα καλοκαίρια
που αποφασίσανε ένα πρωινό τα παιδιά
να κάψουνε τον κατάδικο στρατώνα.
Στην πρωινή αναφορά ο λοχίας τους μέτρησε
στη δεύτερη θέση, στην τρίτη σειρά, ο ένας δεν ήταν.
Έγραψε στο δελτίο «αδιακαιολόγητως απών» όπως-όπως
και πήγε στο γραφείο του χοντρού ν' αναφέρει.
Ο κύριος Συνταγματάρχης βγήκε τρεκλίζοντας:
«Διώξτε τη γάτα απ' την οροφή, μ' έχει ζαλίσει.
Ως το πρωί να μου φέρουν το σχέδιο Γαζέλα
και μαζέψτε επιτέλους αυτά τα σκουπίδια. Ιωάννου...»
Ο στρατός φυλάει την πατρίδα μας.
Τα βράδια στο στρατόπεδο είναι ερεβόφερτα
«που-που-που-που-που-που», το εμβατήριο κλαίει.
Στο πάνω κρεββάτι, σιμά στο φοριαμό, είναι ο Νίκος·
σε λίγο θα χτυπήσει το τηλέφωνο όπως ψες.
Είναι η κοπέλα του, η Κατερίνα, μιλάνε πολύ.
Ο Νίκος στις εξόδους βοηθά τον πατέρα του στο μαγαζί.
Ο Γιάννης ξύπνησε πάλι άγρια μεσάνυκτα:
«Πείτε στη μάνα μου να μ' αγαπάει, πείτε της...»
Ηρέμησε αγόρι μου, είμαστ' εδώ, ήτανε όνειρο...
Κοίταξε λίγο στο μισοσκόταδο και ξανακοιμήθηκε.
Ο Νίκος εξηγεί στην κοπέλα του που μάλλον ρωτάει:
«Τίποτα, τίποτα. Ο τρελός έβλεπε όνειρο».
Ο στρατός φυλάει τις γυναίκες μας.
Κάποιο βράδυ βρήκαμε στα Κ / Τ ένα σημείωμα:
«Παι-δί, σκύ-λος, φως, κα-πέ-λο, πο-δή-λα-το».
Εμείς προσθέσαμε από κάτω: «Μαρ-γα-ρί-τα»
όπως συνήθιζε να το γράφει και ο Γιάννης
μα από τότε ποτέ δεν ξανάρθε να το διαβάσει,
το πήρα και το ’κρυψα αστραπιαία στο τζάκετ μου.
Αύριο θα πάω να τον δω στην κλινική του
κι όταν πια βγουν οι νοσοκόμοι, έχω κάτι να του δώσω.
Ο στρατός φυλάει την πατρίδα μας.
Δεν ήτανε έτσι ο Γιάννης. Ο Γιάννης, ο Γιάννης...
Τρεις μήνες τώρα ακούω περίεργα βήματα
λες και κάποιος κατεβαίνει τα σκαλιά αριθμώντας:
ένα-δύο-τρία-τέσσερα, ένα-δύο-τρία-τέσσερα...

Aστυάνακτας
05 Απριλίου 2006.

K/ Τ : Κρυπτογραφικό Τμήμα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-04-2006