Στοχογράφημα

Δημιουργός: Ανδρέας Ανδρέου

Το τηλέφωνο κτυπάει και κτυπάει και κτυπάει. Δε σκάω, ας κτυπάει. Θα δώσω σημασία μια φορά και σε μένα. Το τηλέφωνο κτυπάει. Δεν θα το απαντήσω. Το τηλέφωνο κτυπάει. Παρακαλώ; Ποιός είναι; Η καρωτίδα μου κτυπάει...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κουβαλάω μέσα μου τη γυναίκα της ζωής μου.
Κανείς δεν το πιστεύει όταν το κλαψουρίζω,
μόνο ο πραομάντης ειρηνοφόρος που χάθηκε
και θα μηνύσει με κλαυθμηρίσματα την αγάπη:
Να πιεις αθώρητο νερό απ' το Βακού,
θα πουν πως ήσουν ο άσωτος κι επέστρεψες.
Τετρακισχίλιες φωνές και τραγωδίες άμαχες
όταν περνά ο Κινέζος με τα καναρίνια.
Μα ο καθένας κάνει αυτό που θέλει στα
κοσμοδρόμια.
Μ' ένα οστέινο σπαθί κόβει τα χρόνια του
και την ατμήρη ύπαρξη του πριν ξυπνήσει.
Θα ξεριζώσω την καρδιά που μ' ενοχλεί από μικρό
τώρα που η άνοιξη μάς αποζημιώνει άκυρα
με καλοκαιρινά τεχνάσματα και ευτυχίες.
Μα πάντα ένα σύννεφο ζηλιάρικο
θα μου σκεπάζει με θράσος τον ήλιο.
Δε ρίχνω τις ταχύτητες σωστά στο δρόμο,
ήσουν το πιο εκτυφλωτικό μου γαλάζιο
κι έμεινε στο δωμάτιό μου σχεδόν νεκρή
μια σιγαροκοπτική μηχανή και παγγνωσία.
Γι' αυτό και παύομαι από τη μοναξιά που καίει,
τα τριξίματά της πλανιούνται ακόμα αιμόφυρτα
σε σφηκοφωλιές που τις ταρίχευσε ο χρόνος
και η φυλόλεκτος μιας άδειας καστροπολιτείας
έριξε μυρμηγκόσκονη στα όνειρά μας και χάθηκε,
έπαιξε με την προσμονή και την πραγμάτωση.
Τον μικρό Νίκο τον βίασε μια νύχτα η ψυχή του
για να συλλάβει την εγγύτητα του αδιέξοδου.
Έκλεισε τα μάτια της επιζητούμενης λήθης.
Οι κύκλοι του γίνονταν τετράγωνα
ώσπου συνάντησε μια θάλασσα με 4 ακτές
και όλο συγκρουόταν στις γωνιές αξεπέραστα.
Είναι ωραίοι εξοργιστικά οι ποιητές
ευτυχώς που δε θα μάθω ποτέ να γράφω,
θα πάω μόνο να σταθώ μπροστά στη θάλασσα
και χωρίς αναστολές θα τη ρωτήσω
αν όλα αυτά τα χρόνια ήξερε και δε μου έλεγε
αν τα καλοκαίρια που τη συναντούσα
προσπαθούσε κάτι να μου πει στα κρυφά.
Κι αν ίσως χρειαστεί να αναμετρηθούμε...
Ο πρόεδρος μας ήρθε στη συνέλευση γυμνός,
συμβατική μιμική, οι αποφάσεις λήφθηκαν:
να καεί η γοητεία της κάθε Μαρίας,
αυτό θα είναι το καλοκαίρι των μαχών,
φωτιά στα αντιδραστικά μαχαιρώματα,
το σ' αγαπώ να γράφεται σα μια λέξη.
ʼστε με να φύγω. Πρέπει να μαζέψω τα ρούχα μου.

30 Μαρτίου 2006

Αστυάνακτας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-04-2006