Ο Καφές είχε κόκαλα

Δημιουργός: Νικηφόρος Ουρανός 38

Καλημέρα σε όλες τις κυρίες και σε όλους τους κυρίους

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στον άγνωστο φίλο!....

Ο ΚΑΦΕΣ ΕΙΧΕ ΚΟΚΑΛΑ

Στους ΣΤΙΧΟΥΣ ανταμώσαμε, παλιόφιλοι ας πούμε…
Μπράτιμοι, όρκο δώσαμε και τον επικυρώσαμε,
μαζί καφέ να πιούμε
Στους ΣΤΙΧΟΥΣ ανταλλάξαμε, σχολιασμούς πηγαίους.
Φίλοι κατασταλάξαμε κι όλα τα καταγράψαμε,
με τίτλους πηχυαίους.

Θαυμάσια εγκώμια, για τα πονήματά μου.
Μοναδικά και κόσμια, ενθύμια εγκόσμια,
για τα γεράματά μου.
Και μου’ πες, θα’ ρθεις Αύγουστο κι εγώ σε καρτερούσα.
Το φίλο μου τον άγνωστο, αν θέλεις ξαναάκουστο,
να’ βλεπα λαχταρούσα.

Βαρύ γλυκό μου έταξες, σε μια γνωστή πλατεία.
Μήνα λάθος να έπραξες και μια ατάκα πέταξες
έτσι από αστεία;
Μα ο καφές δεν έβραζε κι ο Αύγουστος περνούσε.
Και η ψυχή μου έσκαζε, σταγόνες αίμα έσταζε,
το θυμικό ρωτούσε.

Λες και να είχε κόκαλα, γι’ αυτό και δεν ψηνόταν;
Τέτοιον καφέ τα φρόκαλα, τα κνώδαλα, τ’ ανώμαλα,
δε θα καταδεχόταν.
Ο Αύγουστος πια πέρασε, φεύγει και ο Σεπτέμβρης.
Το χρόνο σου συνταίριασε κι όποτε θέλεις μέριασε,
όρθιο για να μ’ εύρεις.

Εγώ δεν τρώγω πίτουρα και δε λαλώ αστεία.
Καφέ μαζί και τσίπουρα, θα σε τρατάρω σίγουρα,
στη γνώριμη πλατεία.
Μα τους Άγιους Αρχαγγέλους,
στην πλατεί’ Αριστοτέλους

ΓΙΩΡΓΟΣ
ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 2014

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-11-2014