Ο συνεχιστής

Δημιουργός: ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ, Αθανασόπουλος Χρήστος-athan

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μες του βουνού την άγρια πλαγιά
όπου κουρνιάζουν οι αετοί και τα γεράκια
πήγα και εγώ να φτιάξω τη δική μου τη φωλιά
για να ακούω πως βαδίζουν τα ρυάκια

Λιθάρια ξύλο λάσπη χώμα και νερό
μονάχος έμαθα την πέτρα να λαξεύω
εκεί ψηλά είχα δικό μου σπιτικό
για να μπορώ όλο τον κάμπο να αγναντεύω

Και τους χειμώνες που το κρύο ήταν βαρύ
έκοβα δέντρα να έχω κούτσουρα στο τζάκι
δικός μου ο τόπος η δικιά μου ήταν γη
και δε χωρούσαν γνωμικά και αγροφυλάκοι

Μα σαν περάσαν κάποια χρόνια ήρθε η στιγμή
ότι είχα σπείρει η ζωή μου να θερίσει
νερό που γίνονταν θεριό από την ορμή
να προσδοκά το σπιτικό μου να γκρεμίσει

Τότε ξεκίνησα και πάλι από την αρχή
πέτρα τη πέτρα όρθωσα τους χείμαρρους να φράξω
να προστατέψω όλο το βιος που μια ζωή
πάλευα μόνος μου τους δαίμονες να φτιάξω

Τα πρώτα χρόνια όποια και μπόρα είχε φανεί
το φράγμα άντεχε και σήκωσα κεφάλι
όποια και αν βγήκε πέτρα από τη βροχή
ήμουν εκεί να μπει στη θέση της και πάλι

Μα στην πορεία όλο πιο βία είχε η βροχή
και όσο και αν πάλευα το φράγμα δεν κρατιόταν
τα χέρια σήκωσα και έκανα προσευχή
θεού βοήθεια στο κακό που όλο ερχόταν

Και τότε χτύπο ακούω πρώτη μου φορά
περαστικός μπροστά στην πόρτα μου καθόταν
χάθηκε όπως ταξίδευε σε μέρη του βορά
ούτε ποιος ήτανε ούτε που πήγαινε θυμόταν

Και αφού του έδωσα να πιει λίγο ρακί
ούτε που ξέρω πως το έφερε η κουβέντα
φίλε μου είπε θα σου δώσω μια ευχή
όπου έχεις κόψει να φυτέψεις πάλι δέντρα

Και αν δεν προλάβεις να τα δεις πάλι ψηλά
σκοπό να έχεις να γενούν τα δέντρα πάλι
θα προφυλάξουν τα δικά σου τα παιδιά
γιατί όταν φύγεις σε τούτο σπίτι θα έρθουν άλλοι

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-11-2014