Δαιμόνιο

Δημιουργός: Sofitsa, Σοφία Τσαγκάρη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάπου ανάμεσα στα παλιά του κιτάπια,
σ’ ένα τετράδιο με γαλάζιο εξώφυλλο,
έχει φυλάξει τις κουβέντες του ξωτικού.
Τις διαβάζει αραιά και που,
ιδιαίτερα κάποια βράδια
σαν πέφτει η ομίχλη παχιά πάνω στα δέντρα
κοιτάζοντας αφηρημένα την αστερόσκονη
να πασπαλίζει ανάρια τον ξεφτισμένο καναπέ του…
«Το νερό κρύβει μιαν υποψία θλίψης…
το νερό τρελαμένο φουσκώνει…
το νερό πάντα τρέχει…»
κι ύστερα χώνει το κεφάλι του
μέσα στον ποταμό,
εισπνέει αντιθέσεις κι εκπνέει απλουστεύσεις
αφήνοντας την κελαρυστή φωνή
να του ξυπνάει τις μύριες
της ψυχής του ορμές.
Στις τροχιές των αστεριών
τα υγρά του τόξα στέλνει
τις αδιαφορίες του καιρού
για να σκοτώσουν.
«Το νερό κρύβει μιαν υποψία θλίψης…
το νερό τρελαμένο φουσκώνει…
το νερό πάντα τρέχει…»
Οι χαρακτήρες της γραφής,
κρύβονται μες στα καλλιγραφικά τους σχήματα
και για του ξωτικού τους το χαμό θρηνούν…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-11-2014