Ωδή στον Ριρίκο

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κείνη η αιχμή του βέλους,
που σφηνώθη στη καρδιά,
οξειδώθηκε επιτέλους
και απεσαρθρώθη πια..
Πλέον, η φτωχή καρδιά μου,
πού 'χε ταλαιπωρηθεί,
λεύτερη επί καλάμου,
τρέχει σα μικρό παιδί..


Τα οξείδια όμως όλα,
που παρήγαγε η αιχμή,
απαξάπαντα η μαργιόλα
κεντρική μου αορτή,
μόλις βρω κανέναν πάτο,
σαν του λόγου σου, καλό,
μου τα στέλνει όλα κάτω..
Ξέρεις που !.. Δεν θα το πω !..


Κι έτσι τώρα ο "Ριρίκος",
κι εκ σιδήρου πληρωθείς,
παραμένων εις το μήκος
πάντα αξιοπρεπής,
επαυξήσας δε εις φάρδος,
το εκτόπισμα αυτού,
άδει πια ως μπάσος βάρδος
εις ωδεία πανταχού..


Μόνος μη πληγείς εισέτι,
εκ της κρίσεως αυτής,
ευδοκίμως στο κουρμπέτι
της πλεκτοστιχουργικής,
προσφοράν μεγάλην έχει,
γράφων περί ηδονής
και ωφέλειαν παρέχει,
εις πληγέντας εξ ..αιχμής...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-11-2014