~* Το νέκταρ που μεθώ *~

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

ψιλά έχω χτίσει το παλάτι της μορφής σου, μέσα στα μάτια σου Ανατολή και δειλινά, σαν αμβροσία του μυαλού μου η πνοή σου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][align=left][I]

*~* Το νέκταρ που μεθώ *~*
Αν ήξερες αυτό το λίγο που ζητώ
πόσο μεγάλο και πλατύ είναι για μένα
θ' άνοιγες μια στιγμή τις γρίλιες να σε δω
μες στους ανέμους που σφυρίζω σαν τα τρένα.

Είσαι η κόρη των ματιών μου η χαρά
σαν έλατο κορφή βουνού είσαι η νύφη
που ακουμπάς το σύννεφο σε ουρανό ψιλά
κι' οι αστραπές βροντούν και τρίζουν τον πλανήτη !

Φωτιά που με καις, χορεύεις και λικνίζεσαι
κι' οι φλόγες μοιάζουν ίδιο το κορμί σου
έτσι μου καίει η ματιά σου τη Καρδιά
και δείχνεις στους ατμούς τη δύναμη σου !

Σαν τους Θεούς π' ανέβηκαν στον Όλυμπο
ψιλά έχω χτίσει το παλάτι της μορφής σου
μέσα στα μάτια σου Ανατολή και δειλινά
σαν αμβροσία του μυαλού μου η πνοή σου.

Πάντα σε σκέπτωμε για να καλύπτω τα κενά
της απουσίας σου οι ώρες με πονάνε
είσαι το νέκταρ που μεθώ απ' τα φιλιά
όταν τα χείλη μου καυτά, τα χείλη σου φιλάνε !

Στην αγκαλιά μου βλαστάρι μου
τα χέρια μου τρυφερά σε κρατάνε
τα μάτια μου με δέος σαν θεά
τα γλυκά σου ματάκια κοιτάνε
μ' Αγάπη στη Καρδιά σου μιλάνε !
* * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-11-2014