Αταξίδευτοι

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Από μακριά ακούστηκε ο συρμός, ασθμαίνων,
που ελλείψει ενός προορισμού στάση δεν κάνει...
Αφήνει πίσω τους λυγμούς των ηττημένων
ταξιδιωτών, στην αποβάθρα στοιβαγμένων,
που μένουν πάντοτε με του φευγιού την πλάνη.

Λόγο δεν έχει ο σταθμός τούτος να υπάρχει,
στον χρόνο πάγωσαν κι οι αρχαίες του σημύδες.
Μα οι δυστυχείς, στου αναπόφευκτου τη μάχη
μένουν εκεί, μια βλάβη ελπίζοντας να λάχει,
στο τρένο εκείνο που θαρρούν πως φέρνει ελπίδες...

Το χιόνι φτάνει, κατακτά τη γη και λιώνει
μα όταν αλλάζει η εποχή ανθίζει η πλήξη.
Του θείου Βάνια η καρέκλα δεν παλιώνει,
ένας Ιβάν την κάθε πλάνη τους ματώνει
και μια Ελένα ψάχνει η ζήση τους, πριν λήξει...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-11-2014