Παρασκευή

Δημιουργός: HardyBloom

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Και με κουβάλησε στο σπίτι το κορμί μου
καθώς με μάραινε η σκέψη της φυγής σου.
Αλόγιστα μ’απόθεσε στην μέση ενός ονείρου,
χλευάζοντας ελπίδες για παρηγοριά,
ανάσαινα τις μυρωδιές που ξέχασες να κλέψεις.
Να ξέρεις πως δραπέτευσαν μετά από χίλια χρόνια
κι όταν ξανανταμώσουμε θα σου χαμογελάσω.
Μα μη θαρρείς πως ζωντανός μπροστά σου κείμαι,
ούτε πως άνοιξα ποτέ τα βλέφαρα μου.
Όταν με κοιτάνε μοναχά ανασαίνω,
μα σαν κρυφτώ, όλο περιττό μου μοιάζει.
Ούτε κάθε που φέγγει αυτό το αστέρι ξημερώνει,
αιώνιο φαντάζει να το σκότος εις τη γη μου.
Τούτα τα λογία υπερβολές ηχούνε και σε μένα,
ως κυνικός, χωρίς θεό, χωρίς βαθιά πιστεύω που είμαι.
Λες και σαρκάζει η μοίρα την ύπαρξή μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-12-2014