Το δέρμα του λαιμού σου

Δημιουργός: ΖΟΡΜΠΑΣ ΘΑΝΑΣΗΣ, ΖΟΡΜΠΑΣ Φ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε σανατόριο κλεισμένα τα όνειρα και οι βαλίτσες μου να ξεχειλίζουν υποταγή
Στο καπηλειό η βάρκα απέναντι προσμένει ακόμα τον μεθυσμένο από ώρα καπετάνιο να την βρει
Πέρασαν δώδεκα αιώνες και ακόμα εσύ και εγώ συνάμα στα δεξιά να περιμένω
Αυτή την ίδια την κατάξανθη που φίδια σαν μπούκλες φύλαγε στο κεφάλι για μαλλί
Σαν ένα έργο ενός εργάτη η μανία και σαν ταινία σινεμασκόπ η απειλή
Σαν μουσική βγαλμένη απ'το κορμί σου μοιάζει να ακούγεται γυμνή η προσμονή

Ταγκό για δύο που αγαπιούνται δίχως λόγο και στο πατάρι εσύ να στέκεις
Στο παραθύρι δίπλα το ανοιχτό βαπτίζοντας χορό απλό το Τάνγκο
Ενώ αέρας από σέρτικο τσιγάρο , θυμήσου ήσουν γυμνή , ρουφώντας τον με παρομοιάζεις

Δεμένη πάντα με τις ίδιες αλυσίδες στον λαιμό σου , λες και την δέστρα παριστάνεις από καράβι μαγικό
Με ένα καντήλι πάντα δίπλα σου και αριστερά σου να καίει , σαν με καρφιά να παριστάνεις τον Θεό
Πες μου αν τελικά θες να τα σπάσω των αλυσίδων τα καυστικά δεσμά
Και με μιας ελαφριάς ριπής αέρα χάδι απ'την σκουριά σου να γλιτώσω θελκτικά

Η θέλησή μου στις μπουνάτσες να βαστάω το βάρος τόννων της μαγείας καραβιού
Είναι στο χέρι μου μα κάνεις πώς δεν βλέπεις στων καντηλιών πια το φως έχεις χαθεί
Δεμένη ακόμα στις δικές σου αλυσίδες σε δέντρο κάτω κατάξερο εδώ και χρόνια
Το λάθος ακόμα δεν έχω καταλάβει αν το έχω κάνει μόνο εγώ ή μήπως και εσύ μετέχεις σε αυτό

Αξία πια δεν έχει και η σημαία του καραβιού μου ανεβαίνει σταθερά
Τον ούριο άνεμο με αγάπη πια να 'ρθει
Και τον σουγιά ο καπετάνιος δες τροχίζει
Στο δέρμα πάνω του λαιμού σου απαλά
Και σαν το απαλό αεράκι την σημαία του κουνήσει
Θα κόψει το λουρί που τον κρατάει χρόνια στην ξέρα της δικής σου αγκαλιάς .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-12-2014