Αγριεμένες εποχές

Δημιουργός: zaxarioudantonis

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αγριεμένες εποχές, στου κόσμου την ανία.
Γυρίζουν μες στην σκέψη μου, σαν είδα τους ανθρώπους,
να ανοίγουν το ραδιόφωνο, να ακούν την εξουσία.
Και να περιγελούν αυτούς, που φύγαν σε άλλους τόπους.

Αθώους να σηκώνουνε, τσεκούρια και μαχαίρια.
Για έναν αόρατο Θεό που όλο χαμογελάει.
Αφήνοντας την εποχή σε αλλονών τα χέρια.
Να τρέχουν προς τον θάνατο, που τους παραφυλάει.

Θυμάμαι έναν Νοέμβριο, πλήθος λαού κρυμμένο.
Μες στις παράγκες του βαθιά, να τρέχει να γεράσει.
Μικρά παιδιά να πολεμούν, για αυτό που ήταν χαμένο.
Και που ήταν τόσο αδύνατον για κάποιον να το φτάσει.

Να βγαίνουν στα παράθυρα, μάνες κρατώντας ένα,
στο χέρι τους μικρό πανό, να κλαίνε και να ουρλιάζουν.
Θρηνώντας για τα ανύπαρκτα και παραστρατημένα,
παιδιά τους που με αθάνατους, ήρωες τώρα μοιάζουν.

Τώρα πια βγαίνουν τακτικά, σε θλιβερά μπαράκια,
εκείνοι που τα λόγια τους, τρυπούσαν σαν την σφαίρα.
Να τραγουδούν τους ποιητές, σαν να ναι τραγουδάκια,
και να χουν για ευαγγέλιο, τα λόγια του αέρα.

Και ο κοιμισμένος ο λαός, χωρίς άλλους αγώνες.
Κοιτώντας το απέραντο, κουτί της αυταπάτης.
Τραβάει στο μαξιλάρι του, μην χάσει τους αιώνες.
Και έχει σαν στόχο του να βρει, το δίκιο της αγάπης.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-12-2014