Σαν πλοία αναμμένα

Δημιουργός: zaxarioudantonis

Για τον Άλκη Αλκαίο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κλεισμένος στο καβούκι του, τριγύριζε.
Στο νου του τα τραγούδια, που χε γράψει.
Γιατί σαν μια φωνή, να του ψιθύριζε.
Πως κάτι στην ζωή του έχει αλλάξει.

Με μια φωτογραφία, που τον γέρασε.
Κοιμόταν και ξυπνούσε, κάθε μέρα.
Κράτησε φίλε μου, τα δύσκολα που πέρασες.
Και άσε τα εύκολα, να φεύγουν παραπέρα.

REFREN
---------------------------------------------------------------------------
Ήταν τα μεσημέρια του, θολά ξεθωριασμένα.
Τα βράδια του από σίδερο, σκληρό σαν το ατσάλι.
Και αυτά που πίσω άφησε, στης Πάργας το ακρογιάλι.
Θα φέγγουν μες στο κύτος της, σαν πλοία αναμμένα.
---------------------------------------------------------------------------

Κρυβόταν μες στο όνειρο, του πέλαγου.
Για μιαν αγάπη που, την είχε χάσει.
Αφήνοντας την λογική, στην τρέλα του.
Χτυπούσε την καρδιά του, να την σπάσει.

Τώρα αρμενίζει, σε ταξίδια, που του έλειψαν.
Στον ουρανό, στην γη και στον αέρα.
Σε ένα καράβι παίρνει όσα, αυτοί του στέρησαν.
Και τα στιχάκια του, σηκώνει για σημαία.

REFREN
---------------------------------------------------------------------------
Ήταν τα μεσημέρια του, θολά ξεθωριασμένα.
Τα βράδια του από σίδερο, σκληρό σαν το ατσάλι.
Και αυτά που πίσω άφησε, στης Πάργας το ακρογιάλι.
Θα φέγγουν μες στο κύτος της, σαν πλοία αναμμένα.
---------------------------------------------------------------------------

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-12-2014