χωρίς τίτλο

Δημιουργός: limperrrrti, Συμνιανακη ελευθερια

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βρεγμένα της ψυχής μου καλντερίμια
απάτητα από ανθρώπινη μορφή
δύο σχοίνια πρωινής ηλιαχτίδας
ήρθαν και έδωσαν απόλυτη σιγή
και τώρα πια στα ανθισμένα
περπατάω,στα ανθοστόλιστα
που μου έδωσες εσύ



Σε μιά ρίζα ενός δέντρου θα καθήσω
και θα γίνω ένα κομμάτι απο την γή
και με τα δάκρυα που από τα
μάτια μου θα αφήσω θα έχει
το χώμα απο εμένα τροφή



Ποτίζοντας τον κάθε ένα κόκκο
ρίζα δικιά μου απο το είναι μου
θα βγεί λουλούδια για να κόβω
και να δίνω σε όλα αυτά που
μου δίνουνε ζωή.



ΣΥΜΝΙΑΝΑΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-12-2014