Ο πέτρινος κόσμος των ισχυρών σ' ένα κόσμο πο

Δημιουργός: elenasmith

Τίτλος που τέθηκε από το ΕΜΠ σε μαθητικό διαγωνισμό ποίησης :) - Μάρτιος '97

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο κόσμος μας
κόσμος αγάπης και ελπίδας
φτιαγμένος από ακριβή πορσελάνη
Ράγισε!
Κι όμως εσύ τον κοιτάς και λες πως όλα είναι ιδανικά

Ίσως η όψη μας να μοιάζει
μα μέσα μας είμαστε τόσο ξένοι
Βλέπουμε κι οι δυο τον ίδιο ουρανό
Εχουμε κι οι δυο τον ίδιο Θεό
κι είσαι κι εσύ άνθρωπος
όπως κι εγώ

Με έφεραν στον κόσμο
γεμάτη ελπίδες, όνειρα, οράματα
Τα έκαψες όλα!
Δε ρώτησα, μα ξέρω γιατί..
Πάνω στο βωμό της ψεύτικης υπεροχής σου
Θυσίασες την ευτυχία μου
Την ίδια μου τη ζωή
Στη στάχτη μου χτίζεις τη δόξα,
τα πλούτη, τα κάστρα σου
Και δεν ντρέπεσαι!

Θέλω να ζω καλά όπως κι εσύ
Γιατί να 'ναι τα πλούτη σου κλοπή απ' το δικό μου αίμα?
Γιατί με τον ιδρώτα μου να κερδίζω
όσα έτσι κι αλλιώς μου ανήκουν
κι εσύ, που ποτέ σου δεν έδωσες,
να χεις κι ένα δεύτερο δικό σου κόσμο?

Θέλω να ζήσω,
κι αν δεν μ αφήνεις, πάλι θα το κάνω!

Αγάπη για τη ζωή, ειρήνη και ισότητα μου δίδαξαν παιδί
Και θέλω να μπω μπροστά από όλα αυτά
να τα υπερασπίσω
Μα η γη σου βουλιάζει
και μαζί της βουλιάζω κι εγώ
Κι εσύ δεν καταλαβαίνεις
Εθελοτυφλείς θάβοντας ό,τι πιο αγνό
ό,τι πιο σπουδαίο
κάτω από τη σκόνη της υποκρισίας
του εγωισμού και του υλικού πάθους σου

Θέλω να δώσω στην πατρίδα μου αυτά που της ανήκουν
Και να πεθάνω γι'αυτήν και για τα κλαδιά ελιάς που αιώνια θα τη στεφανώνουν
Να δώσω και τη ζωή μου ακόμα
για να τη φωτίζει πάντα αυτός εδώ ο ήλιος!

Κι αν δεν μ αφήνεις, πάλι θα το κάνω!

Θέλω να έχω το δικαίωμα να αγαπώ και να αγαπιέμαι
Να έχω το δικό μου μερτικό
στη μοιρασιά της ευτυχίας και του έρωτα
Να δώσω αγάπη
κι όχι μίσος και όπλα

Κι αν δεν μ' αφήνεις, πάλι θα το κάνω!

Γιατί δεν ξέρεις!
Γιατί δεν βλέπεις και δεν μπορείς να αισθανθείς
Γιατί η μυρωδιά του χρήματος σκότωσε τη μυρωδιά των λουλουδιών

Εμπρός λοιπόν!
Σκόρπισε τη ζωή σου!
Μπες σε μια τράπεζα και εξαργύρωσέ την όλη
Κάνε τα ιδανικά, την αγάπη και την ειρήνη
επιταγές
Κάνε τα όλα εισιτήριο για την ψεύτικη
τη χάρτινη ζωή που ονειρεύεσαι

Εκεί όπου θα είσαι μόνος σου
Ναι, θα υπάρχει αγάπη
Αγάπη για το χρήμα
Μα θα μισείς τον εαυτό σου

Θα υπάρχει ειρήνη
Η ειρήνη της μοναξιάς στη σιωπή που θα σε πνίγει
Και θα σε πολεμάει η ψυχή σου

Θα υπάρχει η ζωή
Η ζωή που έχτισες πατώντας τα δικά μου όνειρα
Μα θα σε σκοτώνουν, κάθε νύχτα,
οι κραυγές που φύλαξα μέσα μου από παιδί...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-04-2006