Το πέρασμα

Δημιουργός: ... άρα υπάρχω, Χρηστάκης Μπέστας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Lucida Sans Unicode][color=black]Αμίλητα, ακίνητα και τώρα παγωμένα
τι τάχα να προσμένουνε
στη βαρυχειμωνειά
παρά εκείνες τις ζωές σα κάρβουνα αναμμένα
που μ΄ όνειρα θα λειώσουνε
του πάγου τη ζωνιά

Αμίλητα, ακίνητα με ώτα ανοιγμένα
ξομολογάνε άγνωμα
τα βάρη των ψυχών...
τα όνειρα είν άυλα γι΄ αυτό ποτέ ληγμένα
κι ας γίναν πυρανάλωμα
στη μήνι των καιρών

Αμίλητα, ακίνητα με ανοιχτές αγκάλες
με σιγοψυθιρίσματα
λαρώνουν το βοριά
και ξέρουν πως θα έρθουνε οι εποχές οι άλλες
τ΄ έχει ο καιρός γυρίσματα
κι ανθίζουν τα κλαριά...

Ακίνητος, αμίλητος κάθισα στο παγκάκι
κι αγνάντεψα το Πέραμα
το Στρούνι, τους Λιγγιάδες
και μ΄ αγωνία ολόιδια πούχει το μυρμηγκάκι
προεικόνισα το πέρασμα
που πέρασαν μυριάδες...
[/font] [/color]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-01-2015