Η ξεχωριστη Ανναπελλα

Δημιουργός: agamitos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ειχα πιει λιγακι παλι
ξυπναγα με ΄να κεφαλι
που ατελειωτα ποναει.
Διπλα μου, μεσα στη ζαλη
τη κοιταω και λεω χαλαλι
προς τα μενα να γυρναει.

Μες΄το μαυρο μου το χαλι
τετοια γυναικεια καλλη
να χτυπησω!
Αχ η μνημη παραπεει...
τη θυμαμαι να μου λεει
‘’από πισω.’’

Εχει πανω μου γυρισει
και αφου εχω ξεμεθυσει
την ευκαιρια δεν αφηνω.
Της χαϊδευω το... μπουτακι
μα αντι όμως...γι'αυλακι
πιανω κατι σαν... κλαρινο.

Και πηδαω απ΄το κρεβατι
και στον τοιχο στηνω πλατη
‘’πως σε λενε βρε... κοπελα????΄΄
Μονο που το λεω... θα σκασω
το πρωϊ, μου λεει...Τασο
και το βραδι... Ανναμπελλα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-01-2015