Για το Μαρούσι

Δημιουργός: ptoumassis, Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Γράφτηκε στις 11.1.2015

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μήπως πάτε Μαρούσι, παιδιά,
πλουσιοκόρες και τ’ άρχοντα γιοι,
ξέρω κάποια, που κάθε βραδιά
(μόνη μένει),
στα στενά ξενυχτά ως την αυγή.

Πείτε της, πως τής στέλνω φιλιά,
πλουσιοκόρες και τ’ άρχοντα γιοι,
έχει ξέπλεκα μαύρα μαλλιά
(μ’ ένα χτένι)
κι όπου επάτει, ραγίζει τη γη.

Πείτε της, ότι ζω στα χρυσά,
πλουσιοκόρες και τ’ άρχοντα γιοι,
σπίτι ότι έπιασα στην Κηφισά
(πόλη ξένη),
κατά πώς των αστών οι ταγοί.

Πείτε της, θα γυρίσω ξανά,
πλουσιοκόρες και τ’ άρχοντα γιοι,
γιατί την αγαπώ αληθινά
(με προσμένει),
να τής φέρω νερό και φαγί.

Κι άλλη χάρη δε θέλω καμιά,
πλουσιοκόρες και τ’ άρχοντα γιοι,
των βλεφάρων της μια τρίχα, μια
(δακρυσμένη),
φως στου τάφου μου να ’ν’, τη σιγή.

Π.Θ.Τουμάσης

Δείτε το, μελοποιημένο: http://youtu.be/Gw6z4XVDz9k

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-01-2015