Ο Αρχάγγελος Της Κρήτης

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Ο Αρχάγγελος Της Κρήτης</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Ο Αρχάγγελος Της Κρήτης</b><p>Δημιουργός: Βασίλης Ιωαννίδης, <i>Βασίλειος Θ. Ιωαννίδης</i><p><i> Μέρος από αφιέρωμα στον μεγάλο καλλιτέχνη Νίκο ξυλούρη</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Κοιτώ σήμερα τον ήλιο και βλέπω μόνο σκοτάδι. Κοιτώ τους ανθρώπους γύρω μου -κι είναι χιλιάδες- μα εγώ αισθάνομαι μοναξιά. Ψάχνω γύρω μου για ομορφιά και μου την κρύβουν τσιμεντένιες πλάκες σαν ορθά μνήματα. Στήνω αυτί ν’ ακούσω τα λόγια του Θεού αλλά εκείνα καταπνίγονται μέσα στις κόρνες των αυτοκινήτων και στην προστυχιά των υπεραγορών.<br />
Πώς και από ποιούς ν’ ακουστεί τώρα η μουσική μας; <br />
Ποιο δέντρο να διαλέξει τη λύρα μου, ποιο μητρικό γάλα να βρέξει τις χορδές μου;...<br />
Είπανε λέει πώς η πρόοδος μας θέλει θυσίες και πώς θα έχω τα πάντα, αρκεί να κάνω τον ανήξερο. Κι έτσι αντί για φώς θα έχω πράγματα.Κι αντί για ιστορία, θα έχω πράγματα. Κι αντί για αγάπη, πάλι πράγματα θα έχω.<br />
Πόσο μεγάλα τα ψέμματά τους...<br />
Γιατί σαν δεν έχω μουσική, δεν έχω αγάπη και σαν δεν έχω αγάπη, δεν έχω ψυχή και μήτε λεβεντιά.. Και σαν δεν έχω λεβεντιά δεν έχω τίποτα. Σαν δεν έχω λεβεντιά, είμαι ένα τίποτα.<br />
"Και η λεβεντιά πώς φτιάχνεται φίλε μου", με ρώτησες.<br />
Και σου απαντώ τώρα, ότι η λεβεντιά θέλει ήλιο και καυτά βράχια δίπλα στη θάλασσα, θέλει γη σκληρή σαν πέτρα και μανάδες σκληρές σαν σίδερο, να σου χτυπάνε τα χέρια να μη ζηλεύεις ό,τι δεις. Το πιο σημαντικό απ' όλα όμως, φίλε μου αγαπημένε, είναι πώς η λεβεντιά θέλει αγάπη, θέλει την καρδιά σου να 'ναι ποταμός και βουνό, θάλασσα και κόσμος και γη κι αστέρια, κι έτσι μέσα στην αγκαλιά σου όλοι να χωρούν.<br />
Κι όταν αντρέψεις και γίνεις κάποτε τέτοιος λεβέντης κι η καρδιά σου πάει να σκάσει όπως του Ζορμπά, ανεβαίνεις στην πιο ψηλή κορυφή της Κρήτης, κλείνεις τα μάτια, ανοίγεις το στόμα σου και τραγουδάς... Κι αφήνει ο μάστορας το μυστρί και σ' ακούει. Κι αφήνει ο αγρότης τ΄όργωμα και σ' αφουγκράζεται. Κι αφήνει κι ο παπάς το θυμίαμα κι υπακούει κι αυτός, θαρρείς και το τραγούδι σου το προστάζει ο Θεός ο ίδιος. Και η Κρήτη ακούει και κλαίει μαζί σου. Και η Ελλάδα σε ακούει να την μαλώνεις και σκύβει το κεφάλι. Ακούει να της γλυκομιλάς και σ' ερωτεύεται, σ' ακούει να πονάς και γυρεύει τον πόνο σου.<br />
Έτσι είναι οι σπουδαίες φωνές λένε... Ξεκινούν απ' την ψυχή, αντηχούν στα βράχια του Ψηλορείτη κι ύστερα, σαν ηχείο, ταξιδεύουν σ' όλο τον κόσμο. Γι' αυτό κι εμείς λέμε πως άμα κάποιον τον ακούνε όλοι, δεν είναι απλός άνθρωπος αλλά κάτι περισσότερο, ένας άγγελος.Αλλά πάλι, αγγέλους έβγαλε-δόξα τω Θεώ- πολλούς η Κρήτη. Τούτος εδώ να δεις που είναι Αρχάγγελος και ορίζει όλους τους άλλους. Γιατί ανοίγει το ευλογημένο στόμα του κι από μέσα προβάλλουν αστραπές, σηκώνονται φουρτούνες , ξεχύνεται λάβα κι εσύ τρέμεις απ' το δέος.Κι ύστερα από λίγο πάλι, μαλακώνει κι ευωδιάζει ο τόπος θυμάρι και πασχαλιά, βασιλικό και δυόσμο.<br />
Σαν εσένα δε θα γίνουμε ποτέ. Αν δώσει ο Θεός σε εμάς, τους κοινούς θνητούς, λίγη μονάχα από την ευλογία που έδωσε σε εσένα, θα είμαστε και πάλι ευτυχισμένοι. <br />
Και όταν τραγουδάς, εμείς πάντα θα σταματάμε ό,τι κάνουμε και θα κλαίμε μαζί σου...<br />
Σπουδαίε Ψαρονίκο, Αρχάγγελε της Κρήτης.<br />
<br />
Β.Ι.<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-01-2015</td><td valign=top></td></table><br />