Μόνη

Δημιουργός: Ιχνηλάτης, Δημήτρης Κωνσταντινίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξημέρωσε κι ανήσυχη τον ύπνο αναζητάς.
Απόστρεψες το βλέμμα σου κι αλλόφρονη γυρίζεις
αναπαμό στην συλλογή δεν βρίσκεις, Προσπερνάς!
Με βογγητά και με φωνές, τον πυρετό ξορκίζεις.

Βαριά τα τραύματα κι οι χαρακιές σημάδια.
Πηχτό και άλικο το αίμα της καρδιάς σου
το μάζεψες σε διάφανα ποτήρια μισοάδεια
ξέχειλισμένοι ποταμοί στο φώς της κλειδαριά σου.

Κλεφτές ματιές, ίσως να ρίξεις στον καθρέφτη.
Δεν ήταν φίλος σου ποτέ, ούτ` αδερφός σου.
Τόσες ζωές σου έκλεψε! Τον είπες ψεύτη!
Θα ζωγραφίσεις πάνω του το άδειο πρόσωπό σου.

Ψάχνεις, γυρεύεις αποκούμπι, να σταθείς.
Την έζησες την μοναξιά και την ορίζεις.
-Μα σαν τ` αγρίμι μόνη σου, θα γιατρευτείς-
στον άδειο κόσμο σου ξανά, θα τριγυρίζεις.-

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-01-2015