Μήλα και νερό

Δημιουργός: Μ.Ελμύρας

Από το: 'Οι ξένοι που αγάπησα'

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Mήλα και νερό.
Ρόμπερτ Γκρέηβς (1895-1985)

Σύννεφο σκόνη, καιρός που τυφλώνει,
κρότος τυμπάνων κι’αχός.
μάνα και κόρη μαζύ στην πόρτα
του καλυβιού στέκαν μπρός.

'-Χάλκινα αστράφτουν,μάνα,τα ουράνια,
η σκόνη ανεβαίνει ψηλά.
περνούν οι στρατιώτες με χείλη σκασμένα,
ξερά.. κι'ανασαίνουν βαρειά.'

'-Μάνα μου, μήλα θα τους πετάξω,
κουβάδες θα τους δώσω νερό’.
Την κόρη γυρνώντας συγκράτησε η μάνα,
με πρόσωπο όλο θυμό.

‘- Όμως,μάνα μου, δες τους,η δίψα τους σβήνει ,
να πεθάνουν βαδίζουν, μακρυά’.
‘ -Αχ,γλυκειά μου,μακάρι νά γνώριζα τότε
πως λαρύγγια έχουν πάντα στεγνά'.

'-Να τους σβήσει την δίψα δεν φτάνει νερό
ποταμιών,όσων τρέχουν της δύσης..
κι’ούτε φρούτο υπάρχει να τους χορτάσει,
στους οπωρώνες της φύσης.

-Στην νειότη μου έδωσα-γνώση δεν είχα-
μήλα και νερό σε στρατιώτη.
Γι’αυτό του γονιού σου πριν σβήσεις την δίψα,
κάλλιό’χω να πέθαινα πρώτη’.-



Apples and Water.
Robert Graves (1895-1985).

Dust in a cloud, blinding weather,
Drums that rattle and roar!
A mother and daughter stood together
Beside their cottage door.

‘Mother the heavens are bright like brass,
The dust is shaken high,
With labouring breath the soldiers pass,
Their lips are cracked and dry’.

‘Mother, I,ll throw them apples down,
I,ll bring them pails of water’.
The mother turned with an ungry frown
Holding back her daughter.

‘But mother, see, they faint with thirst,
They march away to die’.
‘Ah, sweet ,had I but known at first
Their throats are always dry.’

‘There is no water can supply them
In western streams that flow,
There is no fruit can satisfy them
On orchard trees that grow’.

‘Once in my youth I gave, poor fool,
A soldier apples and water,
So may I die before you cool
Your father’s drouth, my daughter’.-
[align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-01-2015