Ξέρω

Δημιουργός: BonnieJo, Ιωάννα Παπαδοπούλου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα δάκρυ στρογγυλοκάθισε καλπίθρικα στη βάση του λαιμού της. Επιβλέποντας
λοιπόν από κει απάνω τα μέσα της, θαρρείς και τα μαλάκωνε κι αυτά, λες κι άνοιγε
κρυφό εσωπόρτι και της ψυχής τα παραθυρόφυλλα τέντα ούλα και γιόμιζε ήλιο
και τιτιβίσματα το σπίτι. Όταν πάλι κούναε από εκεί, δίχως διόλου να βιάζεται, λες κι
έσουρνε ξοπίσω του όλα τα «φου» της ζωής της. Αχ! Και την αυλή να δεις που
κείνο το δάκρυ την πότιζε. Χαράς ήταν ή λύτρωσης. Δεν εξηγούνται αλλιώς τα
μπουμπούκια που ξεπετάχτηκαν και γύρευαν αχόρταγα με τα κεφαλάκια τους τον
ήλιο.

(Το σπασμένο τζάμι τη σήμανε την άνοιξη. Ο χείμώνας, ατζαμής απ' τα φάσκια του,
πέτυχε το παράθυρο με την μαύρη πέτρα του την ώρα π' άφηνε την αυλή τους. Στα
κουτουρού θα την πέταξε ο σερσερής!).

"Μύρισε λουλούδια ο κόσμος όλος"
συλλογιόνταν κάθε βράδυ και λόγια αγάπης ψιθύριζε σμίγοντας το βλέμμα πάντα με το
ίδιο κομμάτι ουρανού. Εκείνο ανάμεσα στη ροδιά και το κυπαρίσσι. Σαν σκουλαρίκι της
φαίνονταν ο συνοδός στ'αυτιά της νύχτας και διόλου μονάχος δεν της έμοιαζε.

Γελούσε δυνατά πια και ξύπναγε κάθε τόσο τη δροσιά στο γρασίδι.
Τι ευτυχία στ' αλήθεια ο έρωτας!

Μύρισε κίτρινο γιασεμί και παρουσία η ζωή και αγάπη και τιτιβίσματα και πουλιά σαν
είπες «ξέρω».

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-04-2006