Ο Πόνος

Δημιουργός: frasd85

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα όνειρα καράβια στη στεριά,
χρόνια η άμπωτη έχει κάτσει,
το φεγγάρι έχει χαθεί,
και η παλίρροια πως να 'ρθει.

Σαν φύλλα οι αναμνήσεις μου,
με τη μικρή σκιά τους,
κι όσο κι αν θέλουν τη στεγνή,
ψυχή δε τη προφτάνουν.

Σειρήνα και γοργόνα ήσουν μαζί,
ζωή που με καλούσες,
μα τα φτερά μου έκοψες,
ενώ μου τραγουδούσες....

Και προδομένος σ' αγαπώ,
και πληγωμένος στάζω,
λύπη και λίγο μουσική,
που πάντα σου ετοιμάζω...

Ο πόνος μου 'χει κόψει τη φωνή,
και προσπαθώ να βγάλω,
τραγούδι μέσα στη βροχή,
εσένα να χορτάσω.

Αν σε ξεχνούσα σκέφτομαι,
και δε σε ονειρευόμουν,
θα σου 'να δίπλα μου κι εγώ,
ούτε θα σε θυμόμουν....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-01-2015