Δέντρα που τρέχουν (υποταγή)

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

"...πάντα ταυτότητα γυρεύεις μα στον λαιμό σου τη φορείς..."

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χαραγματιά
μες στο σκοτάδι ταξιδεύει η ματιά
και δέντρα αλλόφρονα γυρίζουν μες στους δρόμους.
Κι εσύ θαρρείς
πως σε στενεύουν τα παπούτσια που φορείς,
ριζώνεις χρόνια, βολικά, στους υπονόμους.

Γιατί από χρόνια δεν πιστεύεις,
γιατί από χρόνια δεν μπορείς,
πάντα ταυτότητα γυρεύεις
μα στον λαιμό σου τη φορείς.

Στενοί καιροί,
οι στεναγμοί της λογικής είναι σκληροί
κι εσύ ένα όνειρο δεν βρίσκεις να χωρέσεις.
Μα τι τα θες...
του αοράτου είναι νεκροί οι τιμητές
και η φαντασία έχει άγριες προθέσεις.

Πώς να στο πω...
μοιάζεις φιγούρα δίχως αίμα και σκοπό
κι αυτό που βλέπεις, ήρωά μου, σε τρομάζει...
Κούτσουρο εσύ,
δέντρα που τρέχουν η αλήθεια η μισή,
κι η άλλη μισή... στου διχασμού σου το πρεβάζι.

Γιατί από χρόνια δεν πιστεύεις,
γιατί από χρόνια δεν μπορείς,
πάντα ταυτότητα γυρεύεις
μα στον λαιμό σου τη φορείς.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-01-2015