~* Των ματιών η κόρη *~

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Το χώμα αναπλάθει και φυσά ζωή. Αετού το πέταγμα του, τη πόρτα σπάζουν και βροντούν, τα δυνατά φτερά του.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left][B][I]

*~* Των ματιών η κόρη *~*
Παραπλανημένος θεός ο Νους
κι ο έρωτας αθάνατος
κάρβουνο αναμμένο μέσα στις στάχτες
και στα αδιάβατα σβησμένα μονοπάτια του Άδη
γυρίζει τους χρόνους τα' ανάποδα
κι ανθίζουν οι δάφνες
την κόλαση την κάνει ανατολή.
Τις πεθυμιές ανάσες !

Το χώμα αναπλάθει και φυσά ζωή.
Αετού το πέταγμα του
τη πόρτα σπάζουν και βροντούν
τα δυνατά φτερά του.

Δεν θα χαθούν δεν θα σβηστούν
και δυό ζωές ακόμα
σε ροζ σελίδες θα γραφούν
ιστορικά σ' αιώνα !

Το καλωσόρισμα ζητά… Λάζαρε δεύρο έξω
πετούν της Άνοιξης πουλιά μαζί σου για να τρέξω
σάστισαν οι κληματαριές, θάλασσες ηρεμίσαν
και στα καράβια του ερχομού τα σίδερα λυγίσαν.

Για να φανεί η πεντάμορφη,
των οφθαλμών η κόρη
κι ο Νους κι ο έρωτας μαζί,
αρμάτωσαν βαπόρι.

Γραμμένο είναι απ' τους θεούς
το στίγμα μες στο χάρτη
να σμίγουν πάντα δυό ψυχές
που πλάθουν το φεγγάρι ! !
* * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-01-2015