Η πλάνη της πλάνης

Δημιουργός: Sui generis

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι όπως τα κύματα ξέσκιζαν τα σωθικά τους στην ακτή
λευτερωμένες οι ψυχές τους βρέχαν το παράθυρό μου
κι έτσι ανάλαφρα και μελωδικά δάκρυζε η στιγμή.
Άραγε ονειρευτήκαμε ποτέ τούτο που ζούμε;
Χώρεσε η πιο μικρή στιγμή στο πιο σπουδαίο όνειρο;
Κάθε τόσο κάτι θυσιάζεται σαν από θεία βούληση
-λίγη απλότητα, ένα κύμα, λίγη ζωή-
για να προσδώσει ένα συναίσθημα την αγιότητα της ανάμνησης
στο προγραμματισμένο τίποτα της υπάρξεως
μα κι αυτό είναι κάτι. Πλάνη, ανθρώπινη ομορφιά!

Κενός από συναίσθηση θα πει ζωντανός από χρέος.
Πλάνη, ανθρώπινη ασχήμια. Τόσες θυσίες χαμένες
και δεν μένει άλλη έξαψη απ'το να γίνεις η θυσία.
Εκτός αν ξεχνιέσαι στεριώνοντας γερά όνειρα μέσα σ'άλλα
(περίπου φλύαρος, κατά κόσμον καλλιτέχνης)
και ψάχνεις ένα δαιμονισμένο ποίημα να πει
"μια μέρα θα σου μάθω πως να σκοτώσεις τον δαίμονα.
Ως τότε κοίταζέ τον στα μάτια
ανίκανος να τον υπηρετήσεις."

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-02-2015