Ω, Τρισδαιμόνα Τύχη

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γιατί ψυχή μου φλέγεσαι, ως καιομένη βάτος ;..
Ποια δύναμη εσώτερη με ώθησε να 'ρθώ,
στις εσχατιές της Ποίησης κι από χνουδάτος γάτος,
γκουρού στο στοχοπλέξιμο να καταστώ κι εγώ ;..

Πως βάδισα απόσταση σαράντα παρασάγγες
και άλλα τρία στάδια με τόση υπομονή ;..
Πως τρωγλοδύτης βίωσα μες στις οιστροπαράγκες,
ακούγοντας των στίχων μου, την πίπτουσα βροχή ;..



Πως έγινε και γνώρισα, Κομφούκιους και Βούδες,
Δρυϊδες στιχοδίαιτους, στυλίτες ποιητές,
Σαμάνους που μ' ορμήνευσαν, τι λεν οι καλιακούδες
κι οι κάργιες πριν το λιόγερμα, μα και το λυκαυγές ;..

Ποιο το κρυφό το αίτιο, που τώρα στο ντιβάνι,
αισθάνομαι αιωρούμενος, σε στάση οκλαδόν
και γύρω μου ιπτάμενες -τις βλέπω στο ταβάνι-
σαν τα νυχτεριδόπτερα, οι ρίμες ομαδόν ;..



Για όλ' αυτά ευθύνεσαι, συ Τρισδαιμόνα Τύχη,
που απ' τη χέρσαν έρημο, που έζην ως εχθές,
με έφερες στον ένυδρο ιστότοπο του stixoi,
να συνυπάρξω μ' άξιους του λόγου γητευτές,

οίτινες όταν κάθηνται στην τάβλα με τους ήλους,
λαλούν τα στιχοφλάουτα και κόμπρες νουθετούν,
δαμάζουν τους κροκόδειλους σε Γάγγηδες και Νείλους
κι ορχούμενα δαιμόνια τα γονιμοποιούν...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-02-2015