Χωματάνθρωπος

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Καλησπέρα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πόσο βαθιά χρειάστηκε να σκάψεις,
για να πιστέψεις στα πηγάδια μες στην έρημο...
Μέσα στα βάθη τους επωάζονται τ' αδέρφια σου,
κι αυτά χωμάτινα, αφανή, όπως κι εσύ,
τη γέννησή τους περιμένοντας υπάκουα,
να πάρουν θέση στης απόγνωσης το ανάκλιντρο...
Πόσο μακριά χρειάστηκε να φύγεις
από της ύστατης αγάπης σου τα ύφαλα,
πριν το νερό σε κάμει λάσπη και η λάσπη άγαλμα,
προτού ένα πρόσωπο ο χρόνος σου χαρίσει...
Πόσο βαρύς σου μοιάζει ο χρόνος ο αμοίραστος,
πόσο νεκρός, δίχως τα πέταλα μιας άνοιξης.
Χώμα στο χώμα κάθε αγάπη που δεν έζησες
και αυτός ο φόβος... στέρφα γη χωρίς νερό.

Κι ασ' τους να λεν πως μύθος είναι ο χωματάνθρωπος
κι εσύ ο κανένας, και της σκόνης πλησμονή...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-02-2015