Οι γλαυκοί όρμοι των ουρανών φιλιών

Δημιουργός: ταπεινος ναρκισσος, Πέτρος

Καλή σας ημέρα!Σήμερα το ποιημά μου όπου παραδίδω είναι ποιόν περισσότερον ιδιοσυγκρασίας προσωπικόν!Καλή σας Θεσπέσια ΤσικνοΠέμπτη!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε έχω τόσο εξομολογηθεί με ευτυχία !
Σε έχω τόσο προσκυνήσει στα σαρκία !
Που στέμματα ανήμερα ιεριάς φυγής !
Προμαντεύω, στα νηφάλια της φυλής !

Για έρωτα αισθαντικόν, έξοχα ιριδικόν !
Στα καστανοπράσινα μάτια της πνοής !
Στα παλάτια, στα αλώνια των στιγμών !
Των προσευχών φλογισμένων ηδονής !

Των σταυροδρομιών, των ατελειωτών !
Γλαυκών ορμών, των ουρανών φιλιών !
Που εκκλησιασθήκαν στην λιτάνευση !
Των αγαπηθέντα παθών για εναργεία !

Στου περιβολιού την ανθή προσδοκία !
Στην ταπεινοσύνη της ευγνωμοσύνης !
Στην αγαθοσύνη της δοξασίας φοράς !
Στην αθωοσύνη της αγίας ευμορφίας !

Σα συλλαβιστική ευσπλαχνία σα γαιά !
Σα ακολουθώ ενουρανία ορθοδόξηση !
Στην ενστεργαστήν θεία αποπλάνηση !
Στο κρυσταλλισμό των εκθαμβιασμών !

Για πάντα στα λημέρια του οργασμού !
Στο πληρωμένο πειρασμό των καλλών !
Στο ενθουσιασμένο μάλαμα θαμάτων !
Σαν λυγούν στο σκλαβωμένο χαλινάρι !

Στα κατατιθεμένα γκέμια της πυρρούς !

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-02-2015