άλλο ένα τέλος

Δημιουργός: Timeless^, Χριστίνα

κι όλο φοβάσαι να δώσεις το τέλος που τόσο πολύ έχει ανάγκη η ψυχή σου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][I]ένα ταξίδι ήταν όλη η ζωή σου
μελαγχολικό
πέταξε κι έφυγε μακριά
αερικό
και όλο σ'έτρωγε εκείνο το σαράκι
του Ρεμπώ

μόνο έφευγες, μόνο έτρεχες
μακριά
πόρνες ελπίδες τώρα κλαίνε
σαν παιδιά
κι όλο ζητούσες να ξεχάσεις
τα παλιά

κι ο χρόνος δεν γυρνά, μόνο περνά
σαν αστραπή
πικρό στα χείλη σου παράπονο
κι ευχή
να φύγει η νύχτα, η νύχτα ετούτη
να χαθεί

και στον καθρέφτη μόνος μπρος
κοιτάς
χαμένος είσαι, δεν βλέπεις είδωλο
και σπας
σαν μωρό κλαις κι όλο φοβάσαι
δε μιλάς

το λυκαυγές σαν κεχριμπάρι
μοιάζει
ο ήλιος βγαίνει απ τα βουνά
χαράζει
και τη ζωή σου καις πια
δε σε νοιάζει

σιχάθηκες τον εαυτό σου
αηδιάζεις
σ'αυτούς που αγγίξαν το κορμί σου
φωνάζεις
να τους ανοίξεις την ψυχή σου μα
δειλιάζεις

και στο βυθό μιας θάλασσας
βουλιάζεις
ξέρεις καλά να κολυμπάς όμως
διστάζεις
στο πυρ το εξώτερο τα λάθη σου
δικάζεις

ξέρεις δεν είσαι εσύ ο θύτης
μα το θύμα
στων άλλων πάντα καίγεσαι
το κρίμα
να κόψεις θες της ζήσης σου
το νήμα

και η λεπίδα κοφτερή στα μάτια σου
γυαλίζει
το στόμα σου άρρωστες λέξεις πια
ψελλίζει
και το αίμα κατακόκκινο το πάτωμα
ποτίζει

κι εκεί ξυπνάς μόνος σου πάλι στ'άδειο
στρώμα
έξω έχει βρέξει και μυρίζει φρέσκο
χώμα
μι'άσπρη σελίδα η ζωή που θέλει
χρώμα.[/align][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-02-2015