Αφροδίτη

Δημιουργός: qrusticks

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στην ομορφιά σου κρέμασα μια χάντρα κι ένα μάτι
να σε φιλά καθώς βουτάς ξανά με το κεφάλι
Ας ήταν χθες η αγκαλιά σαν πέλαγο γεμάτη
απ' το μηδέν ξεκίνησες και κει γυρίζεις πάλι
με την αγάπη φορεσιά ζητιάνου ακαμάτη

Παλιό στρατί σου κρέμασα κι ολόγιομο φεγγάρι
ιτιές να ρίχνουν πάνω σου μαύρα τα κλάματα μου
Μα όσα κρύβουν οι σκιές απ' τη δική σου χάρη
και όσα ίχνη ο δρόμος σου απ' τα περάσματα μου
αυτό το βράδυ δεν μπορεί η λήθη να τα πάρει

Πικρό αντίο κρέμασα δυο στίχους του Σεφέρη
και ας μην τον κατάλαβες ποτέ σου Αφροδίτη
Θα το ζυγίσεις μόνη σου σαν σίδερο στο χέρι
όταν θα νιώσεις την ψυχή να βγαίνει απ' τη μύτη
στο καρδιοχτύπι το στερνό, επτάποντο μαχαίρι

Στυφή η αγάπη έσβησε στης νιότης σου στην άκρη
μ' ένα σου ναι πιο πρόθυμο κι απ' την καταστροφή σου
Για να ξεπλύνω τ όνομα και τη ντροπή του λάτρη
πικρό σαν κείνα που 'δωσε και σ' άλλους η μορφή σου
στην ομορφιά σου κρέμασα κι ένα δικό μου δάκρυ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-04-2006