Το πρώτο χαίρε

Δημιουργός: poetryf

αιωνία σου η μνήμη, αγαπημένε μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο γαμπρός ντυμένος τα άσπρα του
μειλίχιος κι απαλλαγμένος απ’ τη ζωή

Η απώλεια βαστούσε το καλάθι της
και συνέχιζε να σπέρνει αποχαιρετισμούς.

Ο γάμος τούτος δεν σκόλασε νωρίς

Τα μάτια έκαναν ό,τι ήταν μπορετό ∙
ποτίστηκε ο σπόρος
ποτίστηκε αν μη τι άλλο βαθιά.

Ο πόνος μέστωσε
τόσο που πήρα να τον ξεφλουδίζω
με τα χέρια γυμνά

Γεύτηκα και γητεύτηκα
μήπως κι αντέξω το όνομά μου.

Η γη, νυφούλα ανθισμένη
Μάρτιος μήνας
κι αντί να λέει ο ιερεύς
έσονται εις σάρκαν μίαν

Αιωνία σου η μνήμη
αξιομακάριστε,
αιωνία σου η μνήμη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-02-2015