Ο Άνθρωπος που δεν μπορεί να αγαπήσει

Δημιουργός: Constantinus Valerius Maximus

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στερευουνε τα λόγια σαν πας να μιλήσεις γι'αυτον
Που δεν μπορεί να αγαπήσει
Κι άμα στοζαχεσαι αν υπάρχει τέτοιος άνθρωπος
Υπάρχει.

Δεν θα διαφέρει στην μορφή
Μα στην ψυχή, εκεί είναι που αλλάζει.

Δεν είναι ο ήρωας του Πόε που κάθεται σε πολυθρόνα
Κοιτάζοντας περήφανο κοράκι στην Παλλαδα
Εκείνος αγάπησε και την χαμένη του αγάπη,
την Λεονωρα ακόμη αναζητά.

Δεν είναι ο αδοξος ποιητής του Καρυωτάκη
Αυτός αγάπησε και η αγάπη του τον τράβηξε στης Λήθης τα βαθιά νερά.

Δεν είναι ο άνθρωπος που γύρω σου θα δεις να στέκει
Αυτός αγάπησε, μα δεν κατάλαβε πότε έμεινε μονάχος

Όμως ποτέ κανείς δεν θα μιλήσει
Γι'αυτον που δεν μπορεί να αγαπήσει

Κι αν κάποτε κάνεις τον θυμηθεί
Αυτόν που δεν μπορεί να αγαπήσει
Θα'ναι όνειρο μονάχα, μια σκιά
Στους στίχους της αιώνιάς μας Νύχτας

Ποιός είναι όμως θα σκεφτείς
Αυτός που δεν μπορεί να αγαπήσει;

Είναι εκείνος που διαβαινοντας
Το αέναο ποτάμι της λαγνειας
Θα λυγίσει
Και η ψυχή του θα πλανταξει σε λυγμούς

Είναι εκείνος που αρνουμενος το βάλσαμο της λύπης
Θα ανέβει της σοφίας τον βράχο
Ύψιστο και ατέρμονο

Γιατί τι άλλο του έμεινε από αυτήν;

Κι όταν σε δει πνιγμένο από αγάπη
Μονάχα τη σοφία θα σου θυμίσει
Γιατί είναι ο άνθρωπος που δεν μπορεί να αγαπήσει

Την μέρα που αντιμέτωπος θα έρθει
Με το Έρεβος του κόσμου του οργισμενου
Δεν θα φοβάται

Μα τώρα η μέρα είναι ακόμα φωτεινή
Αυτό φοβάται
Αυτό φοβάμαι

Δεν είναι εύκολο να είσαι ενα όραμα, μονάχα μια σκιά
Στην όχθη της Αιώνιάς μας Νύχτας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-02-2015