με κατοίκησες πολύ

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

το βλέμα γυρίζοντας αγγίζω την αιχμηρή μου μνήμη
πάλι συλλογιέμααι σήμερα και πάλι θολώνω
εκεί σε βλέπω ντυμένη στο χρυσάφι και στ'ασήμι
μιά δέσμη δυνατή στο σκοτάδι μου να φανερώνω

να τρέξεις ήρθες μες στου μυαλού μου τ'αυλάκια
μόνη εσύ να γκρεμίσεις το στοιχειωμένο χρώμα
τα ένστικτα μου ελεύθερα δεν κρύβουν τα μεράκια
καθώς αφρίζει ο νούς σπαράζει και το σώμα

ήρθες να μείνεις, υπόμονη σ'όλο το ταξίδι μου
τον πυρετό μου σμίγοντας με το άσπιλο σου φώς
να γλυκάνεις της καρδιάς το θλιβερό ξεσκλίδι μου
τώρα που παφλάζει και νέμεται ο καημός

κοντά σου ίσως ανοίξει ψηλά το άνθος της ζωής
πίσω δεν πάει ο καιρός των χαμένων ορατών μου
με κατοίκησες πολύ αγάπη της απαντοχής
ιδού μες στη ψυχή μου είναι η ώρα των ωρών μου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-02-2015