Ατλαντικός

Δημιουργός: ΚΟΥΡΕΛΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ, ΚΟΥΡΕΛήΣ ΕΥΣΤΡάΤΙΟΣ

Όργωσα την ψυχή μου με άροτρο, προτού την σπείρει ο χρόνος ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ατλαντικέ ωκεανέ όσες φορές κι αν είδαν
τα μάτια μου το πλάτος σου δεν έχουνε χορτάσει,
όταν σε πρωταντίκρυσα ήταν Απρίλης μήνας
έλαμπε ο ορίζοντας, είχε γιορτή η πλάση.

Απέραντο μεταξωτό, γαλαζωπό σεντόνι
γλυστρά η ματιά και χάνεται στου ορίζοντα το βάθος,
πούπουλο το καράβι μας στα δυνατά σου χέρια
χίλιες οργυιές ως το βυθό, σ` αγάπησα με πάθος.

Ο ουρανός στα γιορτινά, πορφύρα και χρυσάφι
κάθε ηλιοβασίλεμα αρχαίο παραμύθι,
τις φθινοπωρινές βραδιές στις μακρυσμένες ρότες
ξυπνούν και ζωντανεύουνε οι ξεχασμένοι μύθοι .

Απ τις ακτές της Αφρικής έως την Βραζιλία
Σάο Βιτσέντε, Κοτονού, Μαδέρας και Αζόρες,
αμέτρητα μικρά νησιά μοιάζουν να περιμένουν
νάρθουν τα πλοία του Κορτέζ και οι κονκισταδόρες.

Νίνα, αγάπη μου παλιά και συ γλυκειά μου Πίντα …
παρέα μου στις μακρινές, μοναχικές μου πλεύσεις,
μες τη καρδιά μου φυλακτά, φωνές αγαπημένες
όπως εκείνες oι μικρές, οι φευγαλέες σκέψεις.

Είναι στιγμές που θάθελα να ήμουν ο Πυθέας
ο Μαγγελάνος, ο Ντιάζ και ο Βάσκο ντε Γκάμα,
να σε κροσσάρω μια φορά με τα πανιά μου όρτσα
να ξαναζήσω τ` όνειρο και το μεγάλο θάμα.

Τη τρέλλα της Αμερικής, το τσούρμο μου πειράτα
να ταξιδεύω « … προς τα εκεί που ο ήλιος βασιλεύει … »
Σάντα Μαρία που να `ρθώ ξανά να σε γυρέψω
τη δόξα του Χριστόφορου το είναι μου ζηλεύει ...


* * *


Αλήθεια , πόσα καλοκαίρια πέρασαν , θυμάσαι άραγε ;

Κάπου στη μέση του Ατλαντικού, ταξιδεύοντας γιά Κούβα

Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2008.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-02-2015