1. Η απώλεια της μάνας μου - 2. Η μάνα μας

Δημιουργός: Κώστας 1959, Κωνσταντίνος Καλλιγέρης

Πρόκειται για δύο πολύ λυπητερά ποιήματα, γι΄ αυτό, ζητώ από τις φίλες και τους φίλους, που τυχόν θα τα διαβάσουν, την κατανόησή τους. Τα έγραψα για τη μητέρα μου, που έφυγε από τη ζωή τον Νοέμβριο του 2014.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

1. Η απώλεια της μάνας μου

Είναι μεγάλη η θλίψη μου, τρέχουν τα δάκρυά μου
έχασα τη μανούλα μου, που ΄χα παρηγοριά μου.

Σ΄ εκείνη πάντα έλεγα, όλα τα βάσανά μου
την κάθε στενοχώρια μου και τα παράπονά μου.

Με άκουγε καρτερικά, μου έδινε κουράγιο
στις δυσκολίες της ζωής, ήταν σωστό απάγκιο .

Το λέει ο σοφός λαός κι απ΄ τη ζωή μας, βγαίνει
πως ορφανός ο άνθρωπος, από τη μάνα μένει.

Γιατί είναι σπίτι αδειανό, όποιο δεν έχει μάνα
σαν εκκλησιά χωρίς σταυρό ή με χωρίς καμπάνα.

Η απώλειά της μου άφησε, βαθιά πληγή τ στα στήθια
να το πιστέψω, δεν μπορώ, πως έγινε στ΄ αλήθεια.

Δεν θα τη βλέπω τώρα πια, έφυγε η ψυχή της
μόνο θα με παρηγορεί, που έχω την ευχή της .

2. Η μάνα μας

Ήταν Δευτέρα απόγευμα, γλυκιά, καλή μας μάνα
που "έφυγες" και χτύπησε πένθιμα η καμπάνα.

Πάλεψες με υπομονή, μ΄ όλη τη δύναμή σου
αλλά ο χάρος νίκησε και πήρε την ψυχή σου.

Έτσι το θέλησε ο Θεός, ψηλά να σ΄ αναπαύσει
στο βάσανό σου, οριστική, να γίνει πλέον, παύση.

Είμαστε απαρηγόρητοι, εμείς οι δύο γιοι σου
που μας αφοσιώθηκες, σε όλη τη ζωή σου.

Κυλά το δάκρυ μας θερμό και τελειωμό δεν έχει
το θάνατο της μάνας του, κανείς δεν τον αντέχει.

Ο σύζυγός σου, πλάι μας, θρηνεί κι αυτός για σένα
αφού ήσασταν οι δυο μαζί, χρόνια εξήντα ένα.

Φίλοι, γνωστοί και συγγενείς, το μάθανε και κλαίνε
κι όλοι τους τα καλύτερα, για σένα, λόγια, λένε.

Τώρα ψηλά στον ουρανό, ήσυχα θα κοιμάσαι
κι αιώνια στη μνήμη μας και στην καρδιά μας θα ΄σαι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-03-2015