Στην ξενητιά

Δημιουργός: stixoula

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η αγάπη μου στην ξενιτιά
πώς θα βρω παρηγοριά,
πρέπει να κάνω την καρδιά
πέτρα και μάρμαρο.

Ότι την σμιλεύει κάθε μέρα,
θα παίρνω την σκόνη μου ξανά
και θα χα'ι'δεύω τα φτερά
που μου τα κόψανε.

Βλέπω μόνο τα γράμματα,
που μπορώ να ακούσω
χώρια από την φωνή σου,
που δεν μπορώ να δω.

Θυμάμαι δύο ρυτίδες
πάνω στο μέτωπό σου,
που θα βάθυναν με τον καιρό.

Θυμάμαι τα γλυκά σου μάτια,
που έχουν αποτυπωθεί μες την ματιά μου,
έχουνε κάψει την καρδιά μου,
σε σκέφτομαι,σε σκέφτονται.

Ξυπνάω τις νύχτες,μέσα από το όνειρο
κάθομαι στο σκοτάδι μου
και μονολογώ,σε είδα στον ύπνο μου
ή μήπως γύρισες και είσαι εδώ.

Μόλις φέξει το πρώτο φως της μέρας,
κοιτάζω προς τα εκεί που βρίσκεσαι,
με την πυξίδα του μυαλού μου ,
ξέρω πως βασανίζεσαι.

Μου είπες περνούν οι μέρες πολύ αργά,
και ήταν σαν να μου έδωσες, καινούργια μαχαιριά.
Σε περιμένω να γυρίσεις,καινούργιο φως να μου χαρίσεις
από την γλυκιά ματιά σου,από τα μάτια τα δικά σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-03-2015